راه نجات در دوران غیبت:یقین و تسلیم

 

نسا65:

 فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فِیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلِیماً»: به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود مگر اینکه تو را در اختلافات خود به داورى طلبند، و سپس در دل خود از داورى تو احساس ناراحتى نکنند، و کاملا تسلیم باشند.

عن على بن الحسین بن على بن أبی طالب علیهم السلام انه قال فی آخر حدیث له: ان للقائم علیه السلام منا غیبتین أحدهما أطول من الاخرى، اما الاولى فستة أیام أو ستة أشهر اوست سنین، و اما الاخرى فیطول أمدها حتى یرجع عن هذا الأمر أکثر من یقول به، فلا یثبت علیه الا من قوى یقینه و صحت معرفته و لم یجد فی نفسه حرجا مما قضینا و سلم لنا أهل البیت.

   امام أمیر المؤمنین علیه السلام :برای قائم  ما علیه السلام  دو غیبت است که یکی از آنها طولانی تر از دیگری است،اولی شش روز یا شش ماه یا شش سال)زمانی محدود) طول می کشد و دیگری زمانش طولانی می شود تا آنکه اکثر قائلین به این امر از عقیده ی خود باز می گردند و بر آن ثابت نمی ماند مگر کسی که یقینش قوی و شناختش درست باشد در دل خود از داورى ما احساس ناراحتى نکند، و کاملا تسلیم ما اهل بیت باشد.

-------------------------------------

کمال الدین ج‏1ص323 - نور الثقلین، ج‏1، ص: 512-بحار ج‏51ص134