اعداد از دید یک منتظر

صله از دست تو مولای غریب:

بسم الله الرحمن الرحیم

اعداد از دید یک منتظر،طور دیگری اند

💔

1.یک دل همه،سلول هایش سوز دارند

یکدل همه دلداده و چشم انتظارند

2.دستان من هر دو بسوی اسمان است

حتی دو چشمم صبح و شب طاقت ندارند

3.هم دین و هم قران و هم چشم یتیمان 

تا دیدن روز ظهورت بی قرارند

4.هر چار رکن کعبه و هم بیت معمور

ساعت به ساعت لحظه ها را می شمارند

5.هر پنج انگشتم به یاد پنج خورشید

پنج اتفاق خاص را چشم انتظارند

6.شش گوشه ای بغضش همیشه ناب و تازه است

صدها فرشته منتظر تا کی ببارند

7.هفت اسمان "سبع المثانی" هفت کشور

هفته تمام روزهایش بی قرارند

صدها بهانه دارم و اندک بها،نه

ای پربهاتر از تمام گنج هامان

آقا بیا و غصه  را شادی بپوشان

رحمی به ما قلب ما و رنج هامان

شعر 19

زمان شعر:جمعه صبح 23تیر 96

زیارت پیاده امام رضا علیه السلام

تشرف به زیارت امام رضا (ع) با پای پیاده در تاریخ سابقه ای طولانی دارد.

جدای از روایاتی که برای این زیارت از بزرگان دینی نقل شده در طول تاریخ بسیاری از بزرگان و فرمانفرمایان و سلاطین جهان به زیارت امام رضا علیه السلام تشرف حاصل کرده اند که معروف تر از همه سفر زیارت شاه عباس کبیر است که به نقل از مطلع الشمس سه مرتبه به زیارت مشهد مشرف شد.

در 25 ذیحجه سال 1006 و سال 1008 و سال 1009 بنابر نذری که کرده بود پیاده به مشهد رفت و شیخ بهائی و میرداماد می خواستند شاه را منع کنند که پیاده رفتن موجب آزار شاه نشود گفت استخاره می کنم چون استخاره کرد. این آیه آمد فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی شاه گفت کار مرا مشکل تر کردید که باید با پای برهنه بروم...

در این زمینه عبد العظیم حسنی نقل می کند: قال : سمعت أبا جعفر الثانی (علیه السلام) یقول :ما زار أبی (علیه السلام) أحد فأصابه أذى من مطر أو برد أو حرّ ، إلاّ حرّم الله جسده على النار؛ شنیدم از امام جواد(ع) که حضرت فرمودند : زیارت نمی کند پدر مرا احدی از مردم که به توسط باران یا سرما یا گرما در این راه اذیت شده است مگر اینکه خداوند متعال بدن او را بر آتش جهنم حرام می کند.

شعر ورود امام رضا به نیشابور

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام😊

 طاعاتتون قبول✨

خدا قوت🌻

این بار به مناسبت سالروز ورود❤️ امام رضا❤️ سلام الله علیه به 

شهر عزیز مون نیشابور❤️شهر حدیث سلسله الذهب

10تیر

شعر کودکانه ای براتون دارم

که البته خوندنش برای بزرگترها هم شاید بد نباشه😎

(وزن شعر یکی دو جا عوض میشه)

   🌴🐪امام رضا علیه السلام در نیشابور🌴🐪

پر شده کوچه هامون از گل و نور       

می خواد بیاد امام رضا نشابور

🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

با صدای پرنده ها اینجا چراغون شده     

محبت اومده؛ بدی ،از دلا بیرون شده

تموم مردم اومدن به دشت و صحرای دور  

 دستها شده سایه بون چشمای اونها تو نور

یکی صدا زد :اومدن،....راست می گفت          

چیزی که دل ها همه می خواست می گفت

صدای تکبیر می اومد تو کل دشت و صحرا            

یک صلوات احمدی نذر قدوم آقا

به موج جمعیت ،آقا،...لحظه نگاهی کردن             

دل ها رو تا شهر مدینه،یک هو راهی کردن

یکدفه دست بدست هم شد همه آیینه ها       

تبدیلِ به شادی و نور شدن همه کینه ها

هر کسی میخواست که خودش ،میزبان ِآقا بشه 

خادمِ افتخاری،چند روزی ،برای مولا بشه

می گفت:بفرمایید آقا!خونه ی ما وسیعه             

 گر چه شما مقامتون بلنده و رفیعه..

امام که می خواست دلای همّگی خندون باشه           چشم ها همه پر از امید،شادی فراوون باشه

گفت:شترم خوب می دونه کجا باید بمونیم     

هر جا اگر باشیم بازم،مهمون همّه تونیم

🐪🐪🐪🐪🐪🐪🐪

هر جا می رفت تو کوچه آفتاب می شد        

قند تو دل ِ صاحب اون آب می شد

☀️☀️☀️

ولی شتر رفت و رسید به جایی         

که صاحبش ،خانومی بود خدایی

خونه ش اگر حقیر و مختصر بود        

دلش پر از ستاره و گهر بود

امام رضا پسندیدن خونه شو            

خونه ی کوچیک ؛دل ِ بی کینه شو

آفتاب اومد؛خونه ش پر از نور شده         

قشنگ ترین بیتِ نشابور شده

گذاشتن اسم اون زنو :"پسنده"         

اقبال اون خانوم چقد بلنده

درخت بادومی امام اونجا کاشت       

 چه فایده هایی که واسه محل داشت

امام رضا!ممنون تیم  آقاجون     

حدیثتون پیچیده تو گوشامون

*****

وقتی امام می خواست بره از اینجا            

 جواهری به یادگار داد به ِما

عالما مون قلم به دست دویدن         

 به ناقه ی امام رضا رسیدن

گفتن :اگر وقت جدایی شده             

 زمانِ تقدیر خدایی شده

لا اقل از اون همه علمِ پربار           

 بدین به ما یه خوشه ای یادگار

امام ،سوار ناقه بود،و،ایستاد            

  پرده رو از کجاوه یک طرف داد

گــــفت حدیثی که فقط طلا بود        

 از طرف حجت هایِ خدا بود

از پدرش،پدربزرگ و اجداد          

  که رحمت ِ خدا به همّه شون باد

جریان ظهور هود86

 

هود86

بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِین‏:آنچه خدا برای شما باقی نهاده برای شما بهتر است اگر ایمان داشته باشید.

محمد بن مسلم گوید:از امام باقر علیه السلام (بعد از سخنانی که ایشان راجع به مهدی علیه السلام  فرمود) پرسیدم:ای فرزند رسول خدا قائم شما علیه السلام کی قیام می کند؟ فرمود:هنگامی که مردان خود را شبیه زنان سازند و زنان شبیه مردان،مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان و زنان بر زین ها سوار شوند.و شهادت های باطل پذیرفته و شهادت های حق رد شود،مردم ریختن خون و ارتکاب زنا و خوردن ربا را آسان شمرند،و از اشرار به خاطر ترس از زبان هایشان پرهیز شود،و هنگام خروج سفیانی ازشام و یمانی از یمن و شکافته شدن زمین در منطقه ی بیداء و کشته شدن جوانی از آل محمد علیهم السلام  بین رکن و مقام که نامش محمد بن حسن نفس زکیه است و هنگامی که ندایی از آسمان آمد که:حق در او و پیروان اوست؛در این هنگام قائم ما علیه السلام قیام می کند.

و هنگامی که خروج کرد،به کعبه تکیه می کند و سیصد و سیزده مرد به سویش جمع می شوند و اولین چیزی که به آن تکلم می کند،این آیه است:" بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِین"سپس می گوید:من بقیت الله و ذخیره ی الهی در زمین اویم و خلیفه و حجتش بر شما.پس هیچ سلام کننده ای بر او سلام نمی کند مگر اینکه می گوید:سلام بر تو ای بقیه الله در زمینش: السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه.هنگامی که عهد او ،یعنی ده هزار مرد،کامل شد،خروج می کند،پس بر زمین غیر از خدا معبودی نمی ماند از بت و توتم و غیر از آن مگر اینکه در آتش افکنده و سوزانده می شود. و این بعد از غیبتی طولانی است تا خدا بداند که چه کسی او را به غیب اطاعت می کند و به او ایمان دارد.

(لازم به ذکر است که پنج نشانه ی آخر که حضرت فرموده اند ،نزد شیعه به عنوان نشانه های اصلی قبل از ظهور شناخته می شود.مثلاً ًقتل نفس زکیه با ظهور حضرت ،تنها پانزده روز فاصله دارد اما سایر مطالبی که ذکر شده است به عنوان علایم عمومی و توصیف شرایط جوامع قبل از ظهور می باشد چنانکه امروزه ما شاهدیم که این امور به وضوح در تمام دنیا و متاسفانه حتی در کشور های اسلامی و شیعه نیز به چشم می خورد.گرچه این علامتی است بر نزدیک بودن فرج،اما تا نشانه های اصلی واقع نشود نمی توان برای آن وقتی تعیین کرد.)

--------------------------------------------

کمال‏الدین ج1ص331-اعلام الوری ص433-کشف الغمه ج3ص324-الفصول المهمه ص302-الصافی ج2ص468-اثبات الهداه ج3ص528-بحار ج52 ص191-نورالثقلین ج2ص212-نورالابصار ص189-منتخب الاثر ص292-بشاره الاسلام ص95-معجم ح1601

هود82 ظهور

 

هود82

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمینَ بِبَعید

 (سنگهایى که) نزد پروردگارت نشاندار بود؛ و آن، (از سایر) ستمگران دور نیست‏

(أمیر المؤمنین علیه السلام). ثم یخرج عن الکوفة مائة ألف بین مشرک ومنافق حتی یضربوا دمشق لا یصدهم عنها صاد وهی إرم ذات العماد وتقبل رایات (من) شرقی الارض لیست بقطن ولا کتان ولا حریر مختمة فی رؤس القنا بخاتم السید الاکبر، یسوقها رجل من آل محمد صلی الله علیه وآله یوم تطیر بالمشرق. إلی أن قال: ویأتیهم یومئذ الخسف والقذف والمسخ فیومئذ تأویل هذه الآیة: وما هی منالظالمین ببعید.

أمیر المؤمنین علیه السلام : سپس از کوفه یک صد هزار نفر مشرک و منافق بیرون دمشق حرکت می کنند و کسى هم جلوگیر آنها نمی شود و این است" ارم ذات العماد "آنگاه از طرف مشرق پرچمهائى روی می آورد که از پنبه و کتان و ابریشم نیست و مهر زده شده به مهر و علامت سید بزرگ است و آن پرچمها را مردى از آل محمد علیهم السلام سوق می دهد و به حرکت در مى‏آورد...در آن روز زلزله و فرو رفتن به زمین و سنگ باران و مسخ شدن براى آنها خواهد بود و در آن روز تأویل این آیه خواهد بود که می فرماید" این بلاها از ظلم‏کننده‏گان دور نخواهد بود"

---------------------------------------

مختصر بصائرص200 -بحار ج‏53 ص83-معجم الاحادیث ح1600-نهج الخطابة ‏ج‏2 ص 447   

 

هود 1-8 ظهور

هود1-8

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ خَبیرٍ (1)أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنَّنی‏ لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ وَ بَشیرٌ (2)وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبیرٍ (3)

إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (4)أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلا حینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (5)وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَلا یَوْمَ یَأْتیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (8)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه(نازل گردیده) است! (1)

 (دعوت من این است) که: جز«اللَّه» را نپرستید! من از سوى او براى شما بیم دهنده و بشارت دهنده‏ام! (2)

 و اینکه: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بسوى او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنى، (از مواهب زندگى این جهان،) به خوبى بهره‏مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر(از این فرمان) روى گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم! (3)

 (بدانید) بازگشت شما بسوى«اللَّه» است، و او بر هر چیز تواناست! (4)

 آگاه باشید، آنها(سرها را به هم نزدیک ساخته، و) سینه‏هاشان را در کنار هم قرار مى‏دهند، تا خود(و سخنان خویش) را از او[ پیامبر] پنهان دارند! آگاه باشید، آن گاه که آنها لباسهایشان را به خود مى‏پیچند و خویش را در آن پنهان مى‏کنند، (خداوند) مى‏داند آنچه را پنهان مى‏کنند و آنچه را آشکار مى‏سازند؛ چرا که او، از اسرار درون سینه‏ها، آگاه است! (5)

و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آنها به تأخیر اندازیم، (از روى استهزا مى‏گویند: «چه چیز مانع آن شده است؟!» آگاه باشید، آن روز که(عذاب) به سراغشان آید، از آنها بازگردانده نخواهد شد؛ (و هیچ قدرتى مانع آن نخواهد بود؛) و آنچه را مسخره مى‏کردند، دامانشان را مى‏گیرد! (8)

فِی رِوَایَةِ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ 7  الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ قَالَ هُوَ الْقُرْآنُ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ قَالَ مِنْ عِنْدِ حَکِیمٍ خَبِیرٍ وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَوْلُهُ وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ فَهُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ 7 قَوْلُهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ یَعْنِی الدُّخَانَ وَ الصَّیْحَةَ قَوْلُهُ أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یَقُولُ یَکْتُمُونَ مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ بُغْضِ عَلِیٍّ 7  وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ 9  إِنَّ آیَةَ الْمُنَافِقِ بُغْضُ عَلِیٍّ 7  فَکَانَ قَوْمٌ یُظْهِرُونَ الْمَوَدَّةَ لِعَلِیٍّ ع عِنْدَ النَّبِیِّ 9  وَ یُسِرُّونَ بُغْضَهُ فَقَالَ أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ فَإِنَّهُ کَانَ إِذَا حَدَّثَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ فَضْلِ عَلِیٍّ 7  أَوْ تَلَا عَلَیْهِمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِ نَفَضُوا ثِیَابَهُمْ ثُمَّ قَامُوا یَقُولُ اللَّهُ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ حِینَ قَامُوا إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ قَوْلُهُ وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ قَالَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا إِلَى خُرُوجِ الْقَائِمِ عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ فَنَرُدُّهُمْ وَ نُعَذِّبُهُمْ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَیْ یَقُولُونَ أَمَا لَا یَقُومُ الْقَائِمُ 7  وَ لَا یَخْرُجُ عَلَى حَدِّ الِاسْتِهْزَاءِ فَقَالَ اللَّهُ أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن‏

در روایت ابى الجارود از حضرت ابى جعفر علیه السلام در مورد آیه الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ فرمود آن قرآن است مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ فرمود از نزد حکیم خبیر وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اى مؤمنین استغفار کنید یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ او على بن ابى طالب علیه السلام است و وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ شما را مى‏ترسانم از عذابى بزرگ آن عذاب دود است و صیحه آسمانى.

و آیه أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یعنى پنهان مى‏کنند آنچه در دلهاى خود از کینه على علیه السلام دارند پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود نشانه منافق بغض على علیه السلام است گروهى بودند که خدمت پیغمبر 9 اظهار محبت با على مى‏کردند ولى در دل کینه او را داشتند پس فرمود أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ هر وقت از فضائل على علیه السلام چیزى نقل مى‏کرد یا آیاتى که در باره او نازل شده است تلاوت مى‏نمود لباس هاى خود را تکان مى‏دادند و از جاى حرکت مى‏کردند خداوند مى‏فرماید یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ از پنهان و آشکار شما مطلع است هنگام حرکت کردن شما إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ او بر دل ها آگاه است.

آیه وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ یعنى اگر ما آنها را مهلت دهیم تا قیام حضرت مهدى عجل الله فرجه الشریف آنها را بر مى‏گردانیم و عذاب خواهیم کرد لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ یعنى از روى استهزاء مى‏گویند چرا قائم علیه السلام قیام نمى‏کند خداوند مى‏فرماید أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن‏

--------------------------------------------------------

تفسیر القمی ج‏1 ص 321-بحار ج‏9 ص214 "ج‏51 ص44 –احتجاجات(ترجمه جلد چهارم بحار )   ج‏1ص 218   

یونس 98 ظهور

 

یونس98

فَلَوْ لا کانَتْ قَرْیَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إیمانُها إِلاَّ قَوْمَ یُونُسَ لَمَّا آمَنُوا کَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‏ حین‏

 چرا هیچ یک از شهرها و آبادیها ایمان نیاوردند که به حالشان مفید افتد؟! مگر قوم یونس، هنگامى که آنها ایمان آوردند، عذاب رسوا کننده را در زندگى دنیا از آنان برطرف ساختیم؛ و تا مدّت معیّنى‏[ پایان زندگى و اجلشان‏] آنها را بهره‏مند ساختیم.

 (الامام الصادق علیه السلام ) وأی خزی أخزی یا أبا بصیر من أن یکون الرجل فی بیته وحجاله وعلی إخوانه وسط عیاله، إذ شق أهله الجیوب علیه وصرخوا فیقول الناس ماهذا؟ فیقال: مسخ فلان الساعة. فقلت: قبل قیام القائم علیه السلام أو بعده؟ قال: لا بل،قبله.

ابو بصیر روایت نموده که: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم مقصود از عذاب خوارى دنیا در آیه عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا و فی الآخرة چیست؟

فرمود: اى ابو بصیر خوارى از این بدتر مى‏شود که مرد با زن و فرزند و برادرانش در خانه نشسته باشند ناگاه نزدیکان او یقه خود را پاره کنند و ناله سر دهند مردم بپرسند این سر و صدا چیست؟ جواب دهند که فلانى الساعه مسخ شد و از صورت آدمى برگشت من عرض کردم: این مطلب پیش از آمدن قائم علیه السلام است یا بعد از آن؟

فرمود: قبل از آن است.

------------------------------------------

نعمانی باب14ح41-اثبات الهداه ج3ص737-البرهان ج4ص107-بحارج52ص241-تفسیرجامع ج‏6 ص160-معجم الاحادیث ح1591-مهدى موعود 7 ص 1023   

یونس50 ظهور

 

50یونس

قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُهُ بَیاتاً أَوْ نَهاراً ما ذا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُون‏

 بگو: «اگر مجازات او، شب‏ هنگام یا در روز به سراغ شما آید پس مجرمان براى چه عجله مى‏کنند؟!

 

(الامام الباقر علیه السلام) یعنی لیلا (أو نهارا ماذا یستعجل منه المجرمون) فهذا عذاب ینزل فی آخر الزمان علی فسقة أهل القبلة وهم یجحدون نزول العذاب علیهم.

امام باقر علیه السلام : یعنی شب‏ هنگام یا در روز به سراغ شما آید مجرمان براى چه عجله مى‏کنند؟!این عذابی است در آخر الزمان که بر گناهکاران اهل قبله که نزول عذاب را بر خود انکار می کنند نازل می شود.

----------------------------------

قمی ج1ص312-الصافی ج2ص405-برهان ج2ص187-بحار ج52ص185-نورالثقلین ج2ص306-معجم الاحادیث ح1588-کنز الدقائق ج‏6، ص: 64

یونس 35 امام زمان

یونس35

قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ یَهْدی لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاَّ أَنْ یُهْدى‏ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ

 بگو: «آیا هیچ یک از معبودهاى شما، به سوى حق هدایت مى‏کند؟! بگو: «تنها خدا به حق هدایت مى‏کند! آیا کسى که هدایت به سوى حق مى‏کند براى پیروى شایسته‏تر است، یا آن کس که خود هدایت نمى‏شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه مى‏شود، چگونه داورى مى‏کنید؟

 

 (الامام الصادق علیه السلام ) فماذا تردون علیهم؟ قلت: مانرد علیهم شیئا، قال: قولوا: یصدق بها إذا کانت، من کان یؤمن بها من قبل إن الله عزوجل یقول: (أفمن یهدی إلی الحق أحق أن یتبع، أمن لا یهدی إلا أن یهدی، فما لکم کیف تحکمون).

عبد الرحمن بن مسلمه نقل کرده : به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: سنیان ما را سرزنش می کنند و می گویند وقتى دو صدا (هنگام ظهور مهدى علیه السلام ) شنیده شود از کجا می توان فهمید کدام حق و کدام باطل است؟ حضرت پرسید: شما چه جوابى به آنها می دهید؟

 عرض کردم: جوابى به آنها نمی دهیم.

فرمود:بگوئید: کسى که پیش از وقوع آن عقیده به این بانگ آسمانى دارد بعد از وقوعش نیز حق را تشخیص داده و آن را تصدیق می کند قال اللَّه تعالى: أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِ‏أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدى‏ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ یعنى: کسى که مردم را به سوى حق راهنمائى می کند سزاوارتر است که از او پیروى شود یا کسى که نمی تواند راهنمائى یابد مگر اینکه دیگرى او را هدایت کند؟ به نظر شما چه مى‏آید؟و چگونه حکم میکنید؟

---------------------

کافی ج8ص208-نعمانی ص266-المحجه ص99-البرهان ج2ص185-بحار ج52ص296-نورالثقلین ج2ص302-معجم الاحادیث ح1584-مهدى موعود ص 1087   

 

روزه و خاموشی

حدیث قدسی
یا أحمَدُ، لَیْسَ شَیْءٌ مِنَ العِبادَةِ أحَبَّ إلَیَّ مِنَ الصَّمْتِ والصَّوْمِ، فَمَن صامَ ولَمْ یَحْفَظْ لِسانَهُ کانَ کَمَن قامَ ولَمْ یَقْرَأ فی صَلاتِهِ.
ای احمد! هیچ عبادتی نزد من محبوب‌تر از خاموشی و روزه نیست؛ پس اگر کسی روزه بگیرد، ولی مراقب زبان خود نباشد، مانند کسی است که به نماز بایستد ولی در آن قرائت نداشته باشد.

O Ahmad! For me No worship is dearer than silence and fast; so he who is on a fast, but doesn’t take care his tongue, is like to a praying one who says his prayer without qira’at .

بحار الأنوار، ج 74، ص 29