شعر میلاد امام هادی

خلیل ذوالفقاری:

هادى امت امام حق توئى/

قطب هستى قدرت مطلق توئى.

در تفاوت بى بدیلى بى بدیل/

مقتداى جبرئیلى جبرئیل.

گوهر گنجینه زهرا سلام/

اى مسیحاى دوصد عیسى سلام.

ذکر نامت اذن رضوان مى دهد/

یک نگاهت مرده را جان مى دهد.

در زعامت هیچ کم نگذاشتى/

در فقاهت همچنان گٌل کاشتى.

خانه اى دارى نه از گِل ساختى/

کعبه ى دل خانه از دل ساختى.

خشت خشت خانه ات نور است نور/

فرش پایت گیسوى حور است حور/

نکنه سنجى در معارف کار توست/

معرفت در سایه ى افکار توست.

اى همایون خسرو سِدره نشین/

نسخه ى عدل امیرالمؤمنین.

از دوصد یوسف دلت دل مى برد/

ناز کن ناز تو زهرا مى خرد.

بر درت درویش سلطانى کند/

جبرئیل عرش دربانى کند.

آسمان گهواره ى عرفان توست/

پنجه ى حق سلسله جنبان توست.

اى چراغ عارفان راستین/

هست صد لقمان تورا در آستین.

شمع بزم خیمه ى امت توئى/

تا ابد اسطوره ى حکمت توئى.

رونوشت طلعت پیغمبرى/

شاهکار کارگاه حیدرى.

اى درون سینه ات آتشفشان/

اى نقى اى هادى کوثر نشان.

اى تجّلى همه آئینه ها/

اى صفا بخش درون سینه ها.

در گل رویت شمیم جنت است/

در قنوت تو دعاى رحمت است.

خویشتن را عالم آرا کرده اى/

حوزه ى علمیه اى وا کرده اى.

تو تقى را نور عینى یا نقى/

یادگارى از حسینى یا نقى.

تیر عشقت بر دلم انداختى/

عاقبت کار دلم را ساختى.

جوهر #خوشزاد از خوش زادى است/

چون غلام آستان هادى است.

مرحوم استاد سید حسن خوشزاد

ثواب زیارت و خدمت به زوار

مام حسن عسگری و زوار کربلا و خراسان

 

روایت شده که روزی دو نفر از محّبان، یکی از زیارت خراسان و دیگری از زیارت کربلا به شهر سرمن رای (سامرّا) وارد می شدند پس احوالات را به خدمت امام حسن عسگری علیه السلام معروض داشتند آن حضرت، آن دو را پیشواز کردند، امّا در وقت مراجعت آن حضرت پیاده تشریف می آوردند، یکی از اصحاب عرض کرد:

یابن رسول اللّه اسب سواری موجود است چرا سوار نمی شوید، فرمودند: به خود گوارا نمی بینم که دوستان و محبّان ما پیاده باشند و من سوار شوم، پس با همان حال با آن دو نفر به خانه ایشان تشریف آوردند.

آن حضرت به ایشان نظر مبارک می کرد و می گریست به حدّی که عرض ‍ کردند: یابن رسول اللّه سبب گریه شما چیست؟

فرمودند: سبب گریه من این دو نفر زائر هستند، وقتی به زائر خراسان نظر میکنم جدّم امام رضا علیه السلام به خاطرم می آید که در ولایت غریب، بی کس و تنها به او زهر دادند و جگر مبارکش را پاره پاره نمودند و احدی نبود تا او را یاری و دلداری نماید.

 

 

و وقتی به این زائر می نگرم به خاطرم میرسد که جدّم سیّدالشهداء(ع) که در روز عاشورا با لب تشنه و جگر سوخته و بی کس و تنها در میان اهل ظلم و جفا با بدن پاره پاره بر روی خاک و ریگهای کربلا افتاده بود و درمیان اهل ظلم کسی نبود که یاری اش کند پس هر کس که یاری و اعانت زوّار ما را کند گویا ما را اعانت و یاری کرده است. [1] .

 

 

پی نوشتها :

[1] کتاب مفتاح الجنّه.

 

زیارت پیاده امام رضا علیه السلام

تشرف به زیارت امام رضا (ع) با پای پیاده در تاریخ سابقه ای طولانی دارد.

جدای از روایاتی که برای این زیارت از بزرگان دینی نقل شده در طول تاریخ بسیاری از بزرگان و فرمانفرمایان و سلاطین جهان به زیارت امام رضا علیه السلام تشرف حاصل کرده اند که معروف تر از همه سفر زیارت شاه عباس کبیر است که به نقل از مطلع الشمس سه مرتبه به زیارت مشهد مشرف شد.

در 25 ذیحجه سال 1006 و سال 1008 و سال 1009 بنابر نذری که کرده بود پیاده به مشهد رفت و شیخ بهائی و میرداماد می خواستند شاه را منع کنند که پیاده رفتن موجب آزار شاه نشود گفت استخاره می کنم چون استخاره کرد. این آیه آمد فاخلع نعلیک انک بالواد المقدس طوی شاه گفت کار مرا مشکل تر کردید که باید با پای برهنه بروم...

در این زمینه عبد العظیم حسنی نقل می کند: قال : سمعت أبا جعفر الثانی (علیه السلام) یقول :ما زار أبی (علیه السلام) أحد فأصابه أذى من مطر أو برد أو حرّ ، إلاّ حرّم الله جسده على النار؛ شنیدم از امام جواد(ع) که حضرت فرمودند : زیارت نمی کند پدر مرا احدی از مردم که به توسط باران یا سرما یا گرما در این راه اذیت شده است مگر اینکه خداوند متعال بدن او را بر آتش جهنم حرام می کند.

نوزاد امامش را زیاد میبیند

در دوران نوزادی ما

امام زمان به ما سر میزند و او را زیارت می کنیم

لبخند می زنیم

و هنگام وداعش گریه می کنیم😭

چشمان نوزادان خود را زیاد ببوسید😘

توفیق زیارت دارند

مفضل می‌گوید:

 از امام صادق علیه السلام در مورد طفل پرسیدم که چرا بدون علت می‌خندد یا بدون درد می‌گرید؟

فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با ایشان نجوا می‌کند.

علت گریه‌اش غایب شدن امام از اوست و علت خنده‌اش رو آوردن امام به اوست.

و وقتی زبانش به سخن باز شد این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش مُهر فراموشی زده می‌شود. 

(یعنی این ماجرا را از یاد می برد)

علل الشرایع ج2 ص584

@thaghalain_1