ابتلای مومنین

 

احزاب11

هُنالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَدیداً

 آنجا بود که مؤمنان آزمایش شدند و تکان سختى خوردند! (11)

 

(أمیر المؤمنین علیه السلام) أما إنه سیأتی علی الناس زمان یکون الحق فیه مستورا، والباطل ظاهرا مشهورا وذلک إذا کان أولی الناس بهم أعداهم له، واقترب الوعد الحق، وعظم الالحاد وظهر الفساد،هنالک ابتلی المؤمنون وزلزلوا زلزالا شدیدا. ونحلهم الکفار أسماء الاشرار، فیکون جهد المؤمن أن یحفظ مهجته من أقرب الناس إلیه.ثم یتیح الفرج لاولیائه، ویظهر صاحب الامر علی أعدائه.

أمیر المؤمنین علیه السلام :بدان که روزگارى بر مردم بیاید که حقّ در آن پنهان، و باطل ظاهر و مشهور گردد، و در آن زمان بهترین افراد بدیشان دشمنترین آنان مى‏باشد، و وعده حقّ نزدیک شده و الحاد عظیم گردد و فساد ظاهر شود، در یک چنین دورانى أهل ایمان گرفتار شوند، و زلزله‏ هاى شدید رخ دهد، و از سر اضطراب نامهاى اشرار را بر خود بندد، و تمام تلاش مؤمن حفظ خون خود از نزدیکترین افراد به خویش است، سپس خداوند فرج و گشایش خود را براى اولیایش جارى، و صاحب أمر را بر دشمنان خود چیره و پیروز سازد.

-----------------------------------------

احتجاج ج1 ص 240-بحار ج93ص116--نوراثقلین ج4ص342-معجم الاحادیث ح1785-احتجاج (ت جعفرى )   ج‏1ص 558  

 

امامت را بشناس

 

اسرا71

یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتیلاً

 (به یاد آورید) روزى را که هر گروهى را با پیشوایشان مى‏خوانیم! کسانى که نامه عملشان به دست راستشان داده شود، آن را(با شادى و سرور) مى‏خوانند؛ و بقدر رشته شکاف هسته خرمایى به آنان ستم نمى‏شود!

 

 الامام الصادق علیه السلام :یا فضیل اعرف إمامک فإنک إذا عرفت إمامک لم یضرک، تقدم هذا الامر أو تأخر ومن عرف إمامه ثم مات قبل أن یقوم صاحب هذا الامر، کان بمنزلة من کان قاعدا فی عسکره، لا بل بمنزلة من قعد تحت لوائه قال: وقال بعض أصحابه: بمنزلة من استشهد مع رسول الله9 .

فضیل بن یسار روایت کرده که از امام جعفر صادق  علیه السلام پرسیدم مقصود از آیه یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ چیست؟ فرمود: اى فضیل! امام خود را بشناس که اگر او را شناختی ضررى به تو نمی رسد خواه این امر زود واقع شود و خواه بتأخیر بیافتد. کسى که امام خود را بشناسد، و سپس پیش از قیام صاحب الامر بمیرد، مثل کسى است که در لشکر او نشسته است، نه! بلکه مانند کسى است که در زیر پرچم او نشسته باشد! بعضى از اصحاب این طور روایت کرده‏اند: مثل کسى است که در رکاب پیغمبر 9 شهید شده باشد.

___________________________________

کافی ج1ص371-نعمانی ص329غیبت طوسی ص276-اثبات الهداه ج3ص515-غایه المرام ص273-البرهان ج2ص429-بحار ج52ص131-معجم ح1655-مهدى موعود 916