سوره البقرة (2): آیه 259
أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلى قَرْیَةٍ وَ هِیَ خاوِیَةٌ عَلى عُرُوشِها قالَ أَنَّى یُحْیِی هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَه
یا همانند کسى که از کنار یک آبادى(ویران شده) عبور کرد، در حالى که دیوارهاى آن، به روى سقفها فرو ریخته بود، (و اجساد و استخوانهاى اهل آن، در هر سو پراکنده بود؛ او با خود) گفت: «چگونه خدا اینها را پس از مرگ، زنده مىکند؟!» (در این هنگام،) خدا او را یکصد سال میراند؛ سپس زنده کرد
(الباقر علیه السلام) مثل أمرنا فی کتاب الله مثل صاحب الحمار أماته الله مائة عام ثم بعثه.
ابی بصیر می گوید که از امام باقر شنیدم که می فرمود مثل ما در کتاب خداوند- قرآن کریم- مثل صاحب حمار است که خداوند او را یکصد سال میراند و سپس او را زنده کرد.
-----------------------------------
ترجمه غیبت طوسی ص 731-غیبت طوسی ص260-الایقاظ من الهجعه ص184-185ب6ح40-اثبات الهداه ج3ص512-معجم الاحادیث ح1471
