هود1-8
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ خَبیرٍ (1)أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنَّنی لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ وَ بَشیرٌ (2)وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبیرٍ (3)
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ (4)أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلا حینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (5)وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَلا یَوْمَ یَأْتیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (8)
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه(نازل گردیده) است! (1)
(دعوت من این است) که: جز«اللَّه» را نپرستید! من از سوى او براى شما بیم دهنده و بشارت دهندهام! (2)
و اینکه: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بسوى او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنى، (از مواهب زندگى این جهان،) به خوبى بهرهمند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر(از این فرمان) روى گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم! (3)
(بدانید) بازگشت شما بسوى«اللَّه» است، و او بر هر چیز تواناست! (4)
آگاه باشید، آنها(سرها را به هم نزدیک ساخته، و) سینههاشان را در کنار هم قرار مىدهند، تا خود(و سخنان خویش) را از او[ پیامبر] پنهان دارند! آگاه باشید، آن گاه که آنها لباسهایشان را به خود مىپیچند و خویش را در آن پنهان مىکنند، (خداوند) مىداند آنچه را پنهان مىکنند و آنچه را آشکار مىسازند؛ چرا که او، از اسرار درون سینهها، آگاه است! (5)
و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آنها به تأخیر اندازیم، (از روى استهزا مىگویند: «چه چیز مانع آن شده است؟!» آگاه باشید، آن روز که(عذاب) به سراغشان آید، از آنها بازگردانده نخواهد شد؛ (و هیچ قدرتى مانع آن نخواهد بود؛) و آنچه را مسخره مىکردند، دامانشان را مىگیرد! (8)
فِی رِوَایَةِ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ 7 الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ قَالَ هُوَ الْقُرْآنُ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ قَالَ مِنْ عِنْدِ حَکِیمٍ خَبِیرٍ وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَوْلُهُ وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ فَهُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ 7 قَوْلُهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ یَعْنِی الدُّخَانَ وَ الصَّیْحَةَ قَوْلُهُ أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یَقُولُ یَکْتُمُونَ مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ بُغْضِ عَلِیٍّ 7 وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ 9 إِنَّ آیَةَ الْمُنَافِقِ بُغْضُ عَلِیٍّ 7 فَکَانَ قَوْمٌ یُظْهِرُونَ الْمَوَدَّةَ لِعَلِیٍّ ع عِنْدَ النَّبِیِّ 9 وَ یُسِرُّونَ بُغْضَهُ فَقَالَ أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ فَإِنَّهُ کَانَ إِذَا حَدَّثَ بِشَیْءٍ مِنْ فَضْلِ عَلِیٍّ 7 أَوْ تَلَا عَلَیْهِمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِ نَفَضُوا ثِیَابَهُمْ ثُمَّ قَامُوا یَقُولُ اللَّهُ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ حِینَ قَامُوا إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ قَوْلُهُ وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ قَالَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا إِلَى خُرُوجِ الْقَائِمِ عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ فَنَرُدُّهُمْ وَ نُعَذِّبُهُمْ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَیْ یَقُولُونَ أَمَا لَا یَقُومُ الْقَائِمُ 7 وَ لَا یَخْرُجُ عَلَى حَدِّ الِاسْتِهْزَاءِ فَقَالَ اللَّهُ أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن
در روایت ابى الجارود از حضرت ابى جعفر علیه السلام در مورد آیه الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ فرمود آن قرآن است مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ فرمود از نزد حکیم خبیر وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اى مؤمنین استغفار کنید یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ او على بن ابى طالب علیه السلام است و وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ شما را مىترسانم از عذابى بزرگ آن عذاب دود است و صیحه آسمانى.
و آیه أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یعنى پنهان مىکنند آنچه در دلهاى خود از کینه على علیه السلام دارند پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود نشانه منافق بغض على علیه السلام است گروهى بودند که خدمت پیغمبر 9 اظهار محبت با على مىکردند ولى در دل کینه او را داشتند پس فرمود أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ هر وقت از فضائل على علیه السلام چیزى نقل مىکرد یا آیاتى که در باره او نازل شده است تلاوت مىنمود لباس هاى خود را تکان مىدادند و از جاى حرکت مىکردند خداوند مىفرماید یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ از پنهان و آشکار شما مطلع است هنگام حرکت کردن شما إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ او بر دل ها آگاه است.
آیه وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ یعنى اگر ما آنها را مهلت دهیم تا قیام حضرت مهدى عجل الله فرجه الشریف آنها را بر مىگردانیم و عذاب خواهیم کرد لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ یعنى از روى استهزاء مىگویند چرا قائم علیه السلام قیام نمىکند خداوند مىفرماید أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن
--------------------------------------------------------
تفسیر القمی ج1 ص 321-بحار ج9 ص214 "ج51 ص44 –احتجاجات(ترجمه جلد چهارم بحار ) ج1ص 218
