187اعراف
یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِیکُمْ إِلاَّ بَغْتَةً یَسْئَلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِیٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ
از قیامت از تو سؤال مىکنند که وقوع آن در چه زمانى است؟ بگو علمش نزد پروردگار من است و هیچکس جز او (نمىتواند) وقت آن را آشکار سازد، در آسمانها و زمین سنگین است، و جز به طور ناگهانى به سراغ شما نمىآید چنان سؤال مىکنند که گویى تو از زمان وقوع آن با خبرى، بگو علمش تنها نزد خدا است ولى بیشتر مردم نمىدانند.
َ عَنْ أَبِی الصَّلْتِ الْهَرَوِیِّ قَالَ سَمِعْتُ دعبل [دِعْبِلًا قَالَ لَمَّا أَنْشَدْتُ الرِّضَا الْقَصِیدَةَ وَ انْتَهَیْتُ إِلَى قَوْلِی
خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ یَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکَاتِ
یُمَیِّزُ فِینَا کُلَّ حَقٍّ وَ بَاطِلٍ وَ یَجْزِی عَلَى النَّعْمَاءِ وَ النَّقِمَاتِ
بَکَى الرِّضَا علیه السلام بُکَاءً شَدِیداً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَیَّ وَ قَالَ یَا خُزَاعِیُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِکَ بِهَذَیْنِ الْبَیْتَیْنِ فَهَلْ تَدْرِی مَنْ هَذَا الْإِمَامُ وَ مَتَى یَخْرُجُ قُلْتُ لَا یَا مَوْلَایَ إِلَّا أَنِّی سَمِعْتُ بِخُرُوجِ إِمَامٍ مِنْکُمْ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا فَقَالَ یَا دِعْبِلُ الْإِمَامُ بَعْدِی مُحَمَّدٌ ابْنِی وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ عَلِیٌّ وَ بَعْدَ عَلِیٍّ ابْنُهُ الْحَسَنُ وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمُطَاعُ فِی ظُهُورِهِ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ فَیَمْلَأَهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْرا
دعبل بن علی خزاعی گوید:برای مولایم علی بن موسی الرضا 7قصیده ام را که ابتدایش "مدارس آیات خلت من تلاوت"بود خواندم تا اینکه رسیدم به اینجا:
"خروج امام لا محاله خارج یقوم علی اسم الله و برکات
یمیز فینا کل حق و باطل و یجزی علی النعماء و النقمات
خروج امامی که ناگزیر خروج کننده است و به نام خدا و با برکتها قیام می نمایددر بین ما حق و باطل را مشخص می کند و با نعمت ها و نقمت ها جزا می دهد."
امام علیه السلام بسیار گریست ،سپس سرش را بلند نمود و به من فرمود:ای خزاعی! روح القدس با این دو بیت بر زبان تو سخن گفته،آیا می دانی این امام کیست و کی قیام می کند؟
عرض کردم: آقا! نه! این قدر شنیدهام که امامى از شما قیام میکند، و زمین را از لوث فساد پاک میگرداند و آن را پر از عدل خواهد کرد چنان که پر از ظلمشده باشد.
حضرت فرمود: اى دعبل! امام بعد از من پسر من محمد است و بعد از او على پسر او بعد از او پسرش حسن میباشد و بعد از حسن پسرش، حجت قائم امام است که (اهل ایمان) در زمان غیبتش انتظار او را میکشند و بعد از ظهورش از وى فرمان- بردارى میکنند.اگر از عمر دنیا جز یک روز نمانده باشد خداوند آن روز را چندان طولانى می گرداند تا او بیاید و جهان را پر از عدل کند چنان که پر از ظلم شده باشد.
اما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ نمی شود وقت آن را تعیین نمود (تا آنجا که فرمود:)اما خبر دادن از وقت؛همانا پدرم از پدرانش حدیث نموده است که به پیامبر 9 گفته شد:ای رسول الله !قائم علیه السلام از فرزندان تو کی قیام می کند؟فرمود:مثل او مثل ساعت برپایی قیامت است که" هیچ کس جز او (نمىتواند) وقت آن را آشکار سازد، در آسمانها و زمین سنگین (و بسیار پر اهمیت) است، و جز به طور ناگهانى به سراغ شما نمىآید.
