از فراموشی ولایت تا پایان ناگهانی سلطنت

انعام 44

(فلما نسوا ماذکروا به فتحناعلیهم ابواب کل شی ء حتی اذا فرحوا بمااوتوا اخذنا هم بغته فاذا هم مبلسون ):(پس وقتی آنچه را باعث تذکرشان بودبکلی از یاد بردند، درهای همه لذائذ مادی را برآنها گشودیم ، تا وقتی که به آنهاشادمان و سرگرم شدند، ناگاه آنهاراگرفتیم ، پس آنگاه ایشان فرو مانده وخاموش گشتند)

امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه فرمودند:

اینکه آیه فرموده: »پس چون آنچه [از نعمت های خدا] به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند«؛ یعنی وقتی ولایت امیرالمؤمنین(ع) را ترک گفتند و آن در صورتی بود که به آن مأمور شده بودند. »ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم«؛ یعنی دولتشان در دنیا و آنچه در آن گسترده شده و اما اینکه فرموده: »تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند« منظور از آن قیام قائم(علیه السلام) است به طوری که گویی هیچ گونه سلطه و حکومتی بر ایشان نبوده و این است که فرموده »به ناگاه« و آخر این آیه بر پیامبر نازل گشت »پس ریشه قومی که ستم پیشه کردند کنده شده و ستایش برای خدای عالمیان است