ابراهیم48
یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ
در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمان ها(به آسمانهاى دیگرى) مبدل مىشود، و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مىگردند.
عبد اللَّه بن ضمرة از کعب الأحبار نقل کرده که او گفت: «چون روز قیامت فرا رسد بندگان به صورت چهار دسته محشور مىشوند: دستهاى سواره، دستهاى بر گامهاى خویش قدم برمىدارند، دستهاى به زمین خورده و به زانو درآمده، و دستهاى به روى درافتاده و کر و لال و کورند، آنان چیزى نمىفهمند و سخن نمىگویند و به آنان اجازه داده نمىشود که پوزش بخواهند، آنان کسانى باشند که آتش صورت هاشان را بریان مىکند و در این حال که لب هایشان سوخته، کریه المنظر مىشوند. به کعب گفته شد: اى کعب، اینان که به روى در افتاده مشحور مىشوند و حالشان چنین است چه کسانىاند؟
کعب گفت: آنان بر گمراهى و ارتداد و پیمانشکنى بوده اند، پس بد چیزى است آنچه براى خویشتن از پیش فرستادهاند روز دیدار خدا که با خلیفه و وصى پیامبرشان و عالم و سرور و فاضل خود و پرچمدار و صاحب حوض و مورد امید و امیدوارى در غیر این عالم (یعنى در دنیا) به جنگ پرداختهاند، او همان علمى است که ناشناخته نمىماند، و شاهراهى است که هر که از آن برکنار رود هلاک مىشود و در آتش واژگون مىگردد، قسم به خداى کعب آن علىّ علیه السلام است که دانشمندترین آنان از حیث علم و پیشقدمترین ایشان در اسلام و سرشارترینشان از نظر بردبارى است، کعب در شگفت است از کسى که دیگرى را بر علىّ علیه السلام مقدّم مىدارد.
و آن مهدى قائم علیه السلام از تبار علىّ علیه السلام است که زمین را به زمین دیگرى دگرگون مىسازد، و با وجود اوست که عیسى بن مریم 7 بر نصاراى روم و چین احتجاج مىکند، همانا مهدى قائم علیه السلام خود از نسل علىّ علیه السلام است که از حیث آفرینش و خوى و آراستگى قیافه و ظاهر و شکوه شبیه ترین مردم به عیسى بن مریم علیه السلام است، خداى عزّ و جلّ آنچه به همه پیامبران بخشیده به او عطا مىفرماید بلکه بیشتر و برتر از آن بدو ارزانى خواهد داشت، همانا قائم علیه السلام از فرزندان علىّ علیه السلام داراى غیبتى است همچون غیبت یوسف، و بازگشتى همانند بازگشت عیسى بن مریم، پس از غیبتش با طلوع ستاره سرخ آشکار خواهد شد هم زمان با ویرانى زوراء که شهر رى است، و فرو رفتن مزوره که همان بغداد باشد، و خروج سفیانىّ، و جنگ فرزندان عبّاس با جوانان ارمنستان و آذربایجان چنان جنگى که هزاران و هزاران نفر در آن کشته مىشوند، هر جنگجو شمشیرى زیور یافته به دست مىگیرد، پرچم هاى سیاه بر آن به اهتزاز در مىآید، آن جنگى است که به مرگ سرخ و طاعون بسیار خطرناک آمیخته است.
الغیبة للنعمانی ص 145( ترجمه غفارىص205)-بحار ج52 ص 226
