امام زمان در آیات قرآن و شعرهای مذهبی

زندگی امام پسند.معرفت امام

امام زمان در آیات قرآن و شعرهای مذهبی

زندگی امام پسند.معرفت امام

معرفت علمی و اخلاص عملی
چه ایاتی در قرآن به حضرت مهدی علیه السلام و مطالب مربوط به ایشان تاویل شده است
شعرهای مذهبی خودم

آخرین نظرات

۲۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «نشانه های ظهور» ثبت شده است

۲۲
خرداد

 

هود86

بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِین‏:آنچه خدا برای شما باقی نهاده برای شما بهتر است اگر ایمان داشته باشید.


محمد بن مسلم گوید:از امام باقر علیه السلام (بعد از سخنانی که ایشان راجع به مهدی علیه السلام  فرمود) پرسیدم:ای فرزند رسول خدا قائم شما علیه السلام کی قیام می کند؟ فرمود:هنگامی که مردان خود را شبیه زنان سازند و زنان شبیه مردان،مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان و زنان بر زین ها سوار شوند.و شهادت های باطل پذیرفته و شهادت های حق رد شود،مردم ریختن خون و ارتکاب زنا و خوردن ربا را آسان شمرند،و از اشرار به خاطر ترس از زبان هایشان پرهیز شود،و هنگام خروج سفیانی ازشام و یمانی از یمن و شکافته شدن زمین در منطقه ی بیداء و کشته شدن جوانی از آل محمد علیهم السلام  بین رکن و مقام که نامش محمد بن حسن نفس زکیه است و هنگامی که ندایی از آسمان آمد که:حق در او و پیروان اوست؛در این هنگام قائم ما علیه السلام قیام می کند.

و هنگامی که خروج کرد،به کعبه تکیه می کند و سیصد و سیزده مرد به سویش جمع می شوند و اولین چیزی که به آن تکلم می کند،این آیه است:" بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِین"سپس می گوید:من بقیت الله و ذخیره ی الهی در زمین اویم و خلیفه و حجتش بر شما.پس هیچ سلام کننده ای بر او سلام نمی کند مگر اینکه می گوید:سلام بر تو ای بقیه الله در زمینش: السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه.هنگامی که عهد او ،یعنی ده هزار مرد،کامل شد،خروج می کند،پس بر زمین غیر از خدا معبودی نمی ماند از بت و توتم و غیر از آن مگر اینکه در آتش افکنده و سوزانده می شود. و این بعد از غیبتی طولانی است تا خدا بداند که چه کسی او را به غیب اطاعت می کند و به او ایمان دارد.

(لازم به ذکر است که پنج نشانه ی آخر که حضرت فرموده اند ،نزد شیعه به عنوان نشانه های اصلی قبل از ظهور شناخته می شود.مثلاً ًقتل نفس زکیه با ظهور حضرت ،تنها پانزده روز فاصله دارد اما سایر مطالبی که ذکر شده است به عنوان علایم عمومی و توصیف شرایط جوامع قبل از ظهور می باشد چنانکه امروزه ما شاهدیم که این امور به وضوح در تمام دنیا و متاسفانه حتی در کشور های اسلامی و شیعه نیز به چشم می خورد.گرچه این علامتی است بر نزدیک بودن فرج،اما تا نشانه های اصلی واقع نشود نمی توان برای آن وقتی تعیین کرد.)

--------------------------------------------

کمال‏الدین ج1ص331-اعلام الوری ص433-کشف الغمه ج3ص324-الفصول المهمه ص302-الصافی ج2ص468-اثبات الهداه ج3ص528-بحار ج52 ص191-نورالثقلین ج2ص212-نورالابصار ص189-منتخب الاثر ص292-بشاره الاسلام ص95-معجم ح1601

  • محب الحسینی
۲۱
خرداد

 

هود82

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ مِنَ الظَّالِمینَ بِبَعید

 (سنگهایى که) نزد پروردگارت نشاندار بود؛ و آن، (از سایر) ستمگران دور نیست‏

(أمیر المؤمنین علیه السلام). ثم یخرج عن الکوفة مائة ألف بین مشرک ومنافق حتی یضربوا دمشق لا یصدهم عنها صاد وهی إرم ذات العماد وتقبل رایات (من) شرقی الارض لیست بقطن ولا کتان ولا حریر مختمة فی رؤس القنا بخاتم السید الاکبر، یسوقها رجل من آل محمد صلی الله علیه وآله یوم تطیر بالمشرق. إلی أن قال: ویأتیهم یومئذ الخسف والقذف والمسخ فیومئذ تأویل هذه الآیة: وما هی منالظالمین ببعید.

أمیر المؤمنین علیه السلام : سپس از کوفه یک صد هزار نفر مشرک و منافق بیرون دمشق حرکت می کنند و کسى هم جلوگیر آنها نمی شود و این است" ارم ذات العماد "آنگاه از طرف مشرق پرچمهائى روی می آورد که از پنبه و کتان و ابریشم نیست و مهر زده شده به مهر و علامت سید بزرگ است و آن پرچمها را مردى از آل محمد علیهم السلام سوق می دهد و به حرکت در مى‏آورد...در آن روز زلزله و فرو رفتن به زمین و سنگ باران و مسخ شدن براى آنها خواهد بود و در آن روز تأویل این آیه خواهد بود که می فرماید" این بلاها از ظلم‏کننده‏گان دور نخواهد بود"

---------------------------------------

مختصر بصائرص200 -بحار ج‏53 ص83-معجم الاحادیث ح1600-نهج الخطابة ‏ج‏2 ص 447   

 

  • محب الحسینی
۲۰
خرداد

هود1-8

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏

الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ خَبیرٍ (1)أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنَّنی‏ لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ وَ بَشیرٌ (2)وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ یُؤْتِ کُلَّ ذی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبیرٍ (3)

إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ وَ هُوَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ (4)أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ أَلا حینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (5)وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَلا یَوْمَ یَأْتیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (8)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

 الر، این کتابى است که آیاتش استحکام یافته؛ سپس تشریح شده و از نزد خداوند حکیم و آگاه(نازل گردیده) است! (1)

 (دعوت من این است) که: جز«اللَّه» را نپرستید! من از سوى او براى شما بیم دهنده و بشارت دهنده‏ام! (2)

 و اینکه: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید؛ سپس بسوى او بازگردید؛ تا شما را تا مدّت معیّنى، (از مواهب زندگى این جهان،) به خوبى بهره‏مند سازد؛ و به هر صاحب فضیلتى، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر(از این فرمان) روى گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگى بیمناکم! (3)

 (بدانید) بازگشت شما بسوى«اللَّه» است، و او بر هر چیز تواناست! (4)

 آگاه باشید، آنها(سرها را به هم نزدیک ساخته، و) سینه‏هاشان را در کنار هم قرار مى‏دهند، تا خود(و سخنان خویش) را از او[ پیامبر] پنهان دارند! آگاه باشید، آن گاه که آنها لباسهایشان را به خود مى‏پیچند و خویش را در آن پنهان مى‏کنند، (خداوند) مى‏داند آنچه را پنهان مى‏کنند و آنچه را آشکار مى‏سازند؛ چرا که او، از اسرار درون سینه‏ها، آگاه است! (5)

و اگر مجازات را تا زمان محدودى از آنها به تأخیر اندازیم، (از روى استهزا مى‏گویند: «چه چیز مانع آن شده است؟!» آگاه باشید، آن روز که(عذاب) به سراغشان آید، از آنها بازگردانده نخواهد شد؛ (و هیچ قدرتى مانع آن نخواهد بود؛) و آنچه را مسخره مى‏کردند، دامانشان را مى‏گیرد! (8)

فِی رِوَایَةِ أَبِی الْجَارُودِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ 7  الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ قَالَ هُوَ الْقُرْآنُ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ قَالَ مِنْ عِنْدِ حَکِیمٍ خَبِیرٍ وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ یَعْنِی الْمُؤْمِنِینَ قَوْلُهُ وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ فَهُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ 7 قَوْلُهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ یَعْنِی الدُّخَانَ وَ الصَّیْحَةَ قَوْلُهُ أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یَقُولُ یَکْتُمُونَ مَا فِی صُدُورِهِمْ مِنْ بُغْضِ عَلِیٍّ 7  وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ 9  إِنَّ آیَةَ الْمُنَافِقِ بُغْضُ عَلِیٍّ 7  فَکَانَ قَوْمٌ یُظْهِرُونَ الْمَوَدَّةَ لِعَلِیٍّ ع عِنْدَ النَّبِیِّ 9  وَ یُسِرُّونَ بُغْضَهُ فَقَالَ أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ فَإِنَّهُ کَانَ إِذَا حَدَّثَ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ فَضْلِ عَلِیٍّ 7  أَوْ تَلَا عَلَیْهِمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِیهِ نَفَضُوا ثِیَابَهُمْ ثُمَّ قَامُوا یَقُولُ اللَّهُ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ حِینَ قَامُوا إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ قَوْلُهُ وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ قَالَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا إِلَى خُرُوجِ الْقَائِمِ عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ فَنَرُدُّهُمْ وَ نُعَذِّبُهُمْ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ أَیْ یَقُولُونَ أَمَا لَا یَقُومُ الْقَائِمُ 7  وَ لَا یَخْرُجُ عَلَى حَدِّ الِاسْتِهْزَاءِ فَقَالَ اللَّهُ أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن‏

در روایت ابى الجارود از حضرت ابى جعفر علیه السلام در مورد آیه الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ فرمود آن قرآن است مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ فرمود از نزد حکیم خبیر وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اى مؤمنین استغفار کنید یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ او على بن ابى طالب علیه السلام است و وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ شما را مى‏ترسانم از عذابى بزرگ آن عذاب دود است و صیحه آسمانى.

و آیه أَلا إِنَّهُمْ یَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِیَسْتَخْفُوا مِنْهُ یعنى پنهان مى‏کنند آنچه در دلهاى خود از کینه على علیه السلام دارند پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرمود نشانه منافق بغض على علیه السلام است گروهى بودند که خدمت پیغمبر 9 اظهار محبت با على مى‏کردند ولى در دل کینه او را داشتند پس فرمود أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ هر وقت از فضائل على علیه السلام چیزى نقل مى‏کرد یا آیاتى که در باره او نازل شده است تلاوت مى‏نمود لباس هاى خود را تکان مى‏دادند و از جاى حرکت مى‏کردند خداوند مى‏فرماید یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ از پنهان و آشکار شما مطلع است هنگام حرکت کردن شما إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ او بر دل ها آگاه است.

آیه وَ لَئِنْ أَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ إِلى‏ أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ یعنى اگر ما آنها را مهلت دهیم تا قیام حضرت مهدى عجل الله فرجه الشریف آنها را بر مى‏گردانیم و عذاب خواهیم کرد لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ یعنى از روى استهزاء مى‏گویند چرا قائم علیه السلام قیام نمى‏کند خداوند مى‏فرماید أَلا یَوْمَ یَأْتِیهِمْ لَیْسَ مَصْرُوفاً عَنْهُمْ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُن‏

--------------------------------------------------------

تفسیر القمی ج‏1 ص 321-بحار ج‏9 ص214 "ج‏51 ص44 –احتجاجات(ترجمه جلد چهارم بحار )   ج‏1ص 218   

  • محب الحسینی
۱۹
خرداد

 

یونس98

فَلَوْ لا کانَتْ قَرْیَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إیمانُها إِلاَّ قَوْمَ یُونُسَ لَمَّا آمَنُوا کَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‏ حین‏

 چرا هیچ یک از شهرها و آبادیها ایمان نیاوردند که به حالشان مفید افتد؟! مگر قوم یونس، هنگامى که آنها ایمان آوردند، عذاب رسوا کننده را در زندگى دنیا از آنان برطرف ساختیم؛ و تا مدّت معیّنى‏[ پایان زندگى و اجلشان‏] آنها را بهره‏مند ساختیم.

 (الامام الصادق علیه السلام ) وأی خزی أخزی یا أبا بصیر من أن یکون الرجل فی بیته وحجاله وعلی إخوانه وسط عیاله، إذ شق أهله الجیوب علیه وصرخوا فیقول الناس ماهذا؟ فیقال: مسخ فلان الساعة. فقلت: قبل قیام القائم علیه السلام أو بعده؟ قال: لا بل،قبله.

ابو بصیر روایت نموده که: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم مقصود از عذاب خوارى دنیا در آیه عَذابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا و فی الآخرة چیست؟

فرمود: اى ابو بصیر خوارى از این بدتر مى‏شود که مرد با زن و فرزند و برادرانش در خانه نشسته باشند ناگاه نزدیکان او یقه خود را پاره کنند و ناله سر دهند مردم بپرسند این سر و صدا چیست؟ جواب دهند که فلانى الساعه مسخ شد و از صورت آدمى برگشت من عرض کردم: این مطلب پیش از آمدن قائم علیه السلام است یا بعد از آن؟

فرمود: قبل از آن است.

------------------------------------------

نعمانی باب14ح41-اثبات الهداه ج3ص737-البرهان ج4ص107-بحارج52ص241-تفسیرجامع ج‏6 ص160-معجم الاحادیث ح1591-مهدى موعود 7 ص 1023   

  • محب الحسینی
۱۸
خرداد

 

50یونس

قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَتاکُمْ عَذابُهُ بَیاتاً أَوْ نَهاراً ما ذا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُون‏

 بگو: «اگر مجازات او، شب‏ هنگام یا در روز به سراغ شما آید پس مجرمان براى چه عجله مى‏کنند؟!

 

(الامام الباقر علیه السلام) یعنی لیلا (أو نهارا ماذا یستعجل منه المجرمون) فهذا عذاب ینزل فی آخر الزمان علی فسقة أهل القبلة وهم یجحدون نزول العذاب علیهم.

امام باقر علیه السلام : یعنی شب‏ هنگام یا در روز به سراغ شما آید مجرمان براى چه عجله مى‏کنند؟!این عذابی است در آخر الزمان که بر گناهکاران اهل قبله که نزول عذاب را بر خود انکار می کنند نازل می شود.

----------------------------------

قمی ج1ص312-الصافی ج2ص405-برهان ج2ص187-بحار ج52ص185-نورالثقلین ج2ص306-معجم الاحادیث ح1588-کنز الدقائق ج‏6، ص: 64

  • محب الحسینی
۱۸
خرداد

یونس35

قُلْ هَلْ مِنْ شُرَکائِکُمْ مَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ قُلِ اللَّهُ یَهْدی لِلْحَقِّ أَ فَمَنْ یَهْدی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلاَّ أَنْ یُهْدى‏ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ

 بگو: «آیا هیچ یک از معبودهاى شما، به سوى حق هدایت مى‏کند؟! بگو: «تنها خدا به حق هدایت مى‏کند! آیا کسى که هدایت به سوى حق مى‏کند براى پیروى شایسته‏تر است، یا آن کس که خود هدایت نمى‏شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه مى‏شود، چگونه داورى مى‏کنید؟

 

 (الامام الصادق علیه السلام ) فماذا تردون علیهم؟ قلت: مانرد علیهم شیئا، قال: قولوا: یصدق بها إذا کانت، من کان یؤمن بها من قبل إن الله عزوجل یقول: (أفمن یهدی إلی الحق أحق أن یتبع، أمن لا یهدی إلا أن یهدی، فما لکم کیف تحکمون).

عبد الرحمن بن مسلمه نقل کرده : به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: سنیان ما را سرزنش می کنند و می گویند وقتى دو صدا (هنگام ظهور مهدى علیه السلام ) شنیده شود از کجا می توان فهمید کدام حق و کدام باطل است؟ حضرت پرسید: شما چه جوابى به آنها می دهید؟

 عرض کردم: جوابى به آنها نمی دهیم.

فرمود:بگوئید: کسى که پیش از وقوع آن عقیده به این بانگ آسمانى دارد بعد از وقوعش نیز حق را تشخیص داده و آن را تصدیق می کند قال اللَّه تعالى: أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِ‏أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدى‏ فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ یعنى: کسى که مردم را به سوى حق راهنمائى می کند سزاوارتر است که از او پیروى شود یا کسى که نمی تواند راهنمائى یابد مگر اینکه دیگرى او را هدایت کند؟ به نظر شما چه مى‏آید؟و چگونه حکم میکنید؟

---------------------

کافی ج8ص208-نعمانی ص266-المحجه ص99-البرهان ج2ص185-بحار ج52ص296-نورالثقلین ج2ص302-معجم الاحادیث ح1584-مهدى موعود ص 1087   

 

  • محب الحسینی
۰۱
ارديبهشت

 

مریم37

فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ (37):

ولى گروه‏ها از میان پیروان او اختلاف کردند، واى به حال کافران از مشاهده روز بزرگ

عن جابر الجعفی، عن أبی جعفر علیه السلام یقول: «...و إن أهل الشام یختلفون عند ذلک على ثلاث رایات: الأصهب ، و الأبقع ، و السفیانی، ....،

امام باقر علیه السلام :...اهل شام در آن زمان به سه پرجم می گروند:اصهب و ابقع و سفیانی ...و سفیانی و همرامانش که از قبیله ی بنی ذنب الحمارند بر بقیه چیره می شوند تا اینکه کشتاری می کنند که تا آن زمان دیده نشده است

و مردی در شام حاضر می شود و کشتاری می کند که تا آن زمان دیده نشده است و او از بنی ذنب الحمار است و این همان آیه است که می فرماید:

"گروه‏ها از میان پیروان او اختلاف کردند، واى به حال کافران از مشاهده روز بزرگ "

و سفیانی و همراهانش ظاهر می شوند تا اینکه هدفی جز دست یافتن به آل محمد علیهم السلام نخواهد داشت.

بعد سفیانی لشگری هفتاد هزار نفری به کوفه می فرستد،که اهل کوفه را به قتل و به  دار آویخته شدن و اسارت مبتلا می کند.در همین اوضاع و احوال است که ناگهان پرجم هایی از جانب خراسان پیدا می شوند که به ساحل دجله فرود می آید.مردی هم از موالی اهل کوفه با سپاهی ضعیف خروج می کند و به پشت کوفه می رسد و گروهی را به مدینه می فرستد و با آن مردی را می کشد و مهدی و منصور از آنجا می گریزد و کوچک و بزرگ آل محمد را می گیرند و احدی از ایشان نمی ماند مگر اینکه زندانی می شود....

----------------------------

عیاشی ج1ص64-

  • محب الحسینی
۰۶
دی

ابراهیم48

یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ

 در آن روز که این زمین به زمین دیگر، و آسمان ها(به آسمانهاى دیگرى) مبدل مى‏شود، و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مى‏گردند.


عبد اللَّه بن ضمرة از کعب الأحبار نقل کرده که او گفت: «چون روز قیامت فرا رسد بندگان به صورت چهار دسته محشور مى‏شوند: دسته‏اى سواره، دسته‏اى بر گامهاى خویش قدم برمى‏دارند، دسته‏اى به زمین خورده و به زانو درآمده، و دسته‏اى به روى درافتاده و کر و لال و کورند، آنان چیزى نمى‏فهمند و سخن نمى‏گویند و به آنان‏ اجازه داده نمى‏شود که پوزش بخواهند،  آنان کسانى باشند که آتش صورت هاشان را بریان مى‏کند و در این حال که لب هایشان سوخته، کریه المنظر مى‏شوند. به کعب گفته شد: اى کعب، اینان که به روى در افتاده مشحور مى‏شوند و حالشان چنین است چه کسانى‏اند؟

کعب گفت: آنان بر گمراهى و ارتداد و پیمان‏شکنى بوده ‏اند، پس بد چیزى است آنچه براى خویشتن از پیش فرستاده‏اند روز دیدار خدا که با خلیفه و وصى پیامبرشان و عالم و سرور و فاضل خود و پرچمدار و صاحب حوض و مورد امید و امیدوارى در غیر این عالم (یعنى در دنیا) به جنگ پرداخته‏اند، او همان علمى است که ناشناخته نمى‏ماند، و شاهراهى است که هر که از آن برکنار رود هلاک مى‏شود و در آتش واژگون مى‏گردد، قسم به خداى کعب آن علىّ علیه السلام است که دانشمندترین آنان از حیث علم و پیشقدم‏ترین ایشان در اسلام و سرشارترینشان از نظر بردبارى است، کعب در شگفت است از کسى که دیگرى را بر علىّ علیه السلام مقدّم مى‏دارد.

و آن مهدى قائم علیه السلام از تبار علىّ علیه السلام  است که زمین را به زمین دیگرى دگرگون مى‏سازد، و با وجود اوست که عیسى بن مریم 7 بر نصاراى روم و چین احتجاج مى‏کند، همانا مهدى قائم علیه السلام خود از نسل علىّ علیه السلام است که از حیث آفرینش و خوى و آراستگى قیافه و ظاهر و شکوه شبیه ‏ترین مردم به عیسى بن مریم علیه السلام است، خداى عزّ و جلّ آنچه به همه‏ پیامبران بخشیده به او عطا مى‏فرماید  بلکه بیشتر و برتر از آن بدو ارزانى خواهد داشت، همانا قائم علیه السلام از فرزندان علىّ علیه السلام داراى غیبتى است همچون غیبت یوسف، و بازگشتى همانند بازگشت عیسى بن مریم، پس از غیبتش با طلوع ستاره سرخ آشکار خواهد شد هم زمان با ویرانى زوراء که شهر رى است، و فرو رفتن مزوره که همان بغداد باشد، و خروج سفیانىّ، و جنگ فرزندان عبّاس با جوانان ارمنستان و آذربایجان چنان جنگى که هزاران و هزاران نفر در آن کشته مى‏شوند، هر جنگجو شمشیرى زیور یافته به دست مى‏گیرد، پرچم هاى سیاه بر آن به اهتزاز در مى‏آید، آن جنگى است که به مرگ سرخ و طاعون بسیار خطرناک آمیخته است‏.

الغیبة للنعمانی ص 145( ترجمه غفارىص205)-بحار ج‏52 ص 226 

  • محب الحسینی
۱۴
آذر

ابراهیم28

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ (28)

- آیا ندانسته‏اى کسانى را که نعمت خدا را از روى کفران تبدیل کرده و قوم خود را به خانه هلاک کشیده‏اند.

 (الامامان الباقر والصادق علیهما السلام) نعمة الله رسوله، إذ یخبر أمته بمن یرشدهم من الائمة. فأحلوهم دار البوار، ذلک معنی قول النبی صلی الله علیه و آله : لا ترجعن بعدی کفارا یضرب بعضکم رقاب بعض.

حضرت صادق و باقر در باره آیه: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْراً فرمودند: نعمت خدا پیامبر صلی الله علیه و آله است زیرا امت خود را متوجه ائمه :می کند که سبب ارشاد آنها می شوند: وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ این معنى فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که فرمود: مبادا بعد از من کافر شوید و به جان یکدیگر بیفتید و گردن یکدیگر را بزنید.

-------------------------------------

مناقب ج4ص284-بحار ج24ص51-معجم الاحادیث ح1615-بخش امامت(ترجمه جلد هفتم بحار)    ج‏2
  • محب الحسینی
۱۳
آذر

رعد39

یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ (39)

 خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات مى‏کند؛ و«امّ الکتاب» [ لوح محفوظ] نزد اوست! (39)

عن یحیى بن الفضل النوفلی قال دخلت على أبی الحسن موسى بن جعفر ع ببغداد حین فرغ من صلاة العصر فرفع یدیه‏إلى السماء و سمعته یقول أنت الله لا إله إلا أنت الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ و أنت الله لا إله إلا أنت إلیک زیادة الأشیاء و نقصانها و أنت الله لا إله إلا أنت خلقت الخلق بغیر معونة من غیرک و لا حاجة إلیهم أنت الله لا إله إلا أنت منک المشیة و إلیک البدء أنت الله لا إله إلا أنت قبل القبل و خالق القبل أنت الله لا إله إلا أنت بعد البعد و خالق البعد أنت الله لا إله إلا أنت تمحو ما تشاء و تثبت و عندک أم الکتاب أنت الله لا إله إلا أنت غایة کل شی‏ء و وارثه أنت الله لا إله إلا أنت لا یعزب عنک الدقیق و لا الجلیل أنت الله لا إله إلا أنت لا یخفى علیک اللغات و لا تتشابه علیک الأصوات کل یوم أنت فی شأن لا یشغلک شأن عن شأن عالم الغیب و أخفى دیان الدین مدبر الأمور باعث مَنْ فِی الْقُبُورِ محیی العظام وَ هِیَ رَمِیمٌ أسألک باسمک المکنون المخزون الحی القیوم الذی لا یخیب من سألک به أن تصلی على محمد و آله و أن تعجل فرج المنتقم لک من أعدائک و أنجز له ما وعدته یا ذا الجلال و الإکرام قال قلت من المدعو له قال ذلک المهدی من آل محمد ص قال بأبی المنبدح [المنفدح‏] البطن المقرون الحاجبین أحمش الساقین بعید ما بین المنکبین أسمر اللون یعتاده مع سمرته صفرة من سهر اللیل بأبی من لیلة یرعى النجوم ساجدا و راکعا بأبی من لا یأخذه فی الله لومة لائم مصباح الدجى بأبی القائم بأمر الله قلت متى خروجه قال إذا رأیت العساکر بالأنبار على شاطئ الفرات و الصراة و دجلة و هدم قنطرة الکوفة و إحراق بعض بیوتات الکوفة فإذا رأیت ذلک ف إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یَشاءُ لا غالب لأمر الله و لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِه‏

دعا براى حضرت مهدى علیه السّلام‏

 از دیگر تعقیبات مهمّ بعد از نماز عصر، اقتدا به مولایمان حضرت موسى بن جعفر امام کاظم علیه السّلام در دعا براى مولایمان حضرت مهدىّ علیه السّلام است. هم او که- چنان که پیش از این ذکر کردیم- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله بشارت او را به امّتش داده است.

درودها و رحمتها و سلام و برکتهاى خداوند بر جدّش حضرت محمّد باد، و خداوند اینها را به خدمت آن بزرگوار برساند! یحیى بن فضل نوفلى مى‏گوید: در بغداد، بعد از فراغت حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر علیه السّلام از نماز عصر، به خدمت آن بزرگوار وارد شدم، و دیدم که دستهاى خویش را به سوى آسمان بلند نموده است، و شنیدم که مى‏فرمود:

 «أنت اللَّه لا إله إلّا أنت الأوّل و الآخر و الظّاهر و الباطن(حدید3)، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت إلیک زیادة الأشیاء و نقصانها، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت خلقت الخلق بغیر معونة من غیرک و لا حاجة إلیهم، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت منک المشیئة [یا: المشیّة] و إلیک البدأ، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت قبل القبل و خالق القبل، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت بعد البعد و خالق البعد، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت تمحو ما تشاء و تثبت و عندک أمّ الکتاب(رعد39)، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت غایة کلّ شى‏ء و وارثه، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت لا یعزب عنک الدّقیق و لا الجلیل، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت لا یخفى علیک اللّغات، و لا تتشابه علیک الأصوات، کلّ یوم أنت فی شأن، لا یشغلک شأن عن شأن، عالم الغیب و أخفى، دیّان الدّین، مدبّر الأمور، باعث من فی القبور، محى العظام و هى رمیم. أسألک باسمک المکنون المحزون الحىّ القیّوم الّذى لا یخیب من سألک به، أن تصلّى على محمّد و آله، و أن تعجّل فرج المنتقم لک من أعدائک، و أنجز له ما وعدته، یا ذا الجلال و الإکرام.»

- تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که آغاز و پایان و آشکار و نهان مى‏باشى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که افزونى و کاستى اشیاء به توست، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که مخلوقات را بدون یارى و نیاز به غیر آفریدى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که مشیّت و خواست از تو و آغاز هر چیز به سوى توست، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که پیش از پیش و آفریننده «قبل» هستى، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که بعد از بعد و آفریننده «بعد» هستى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست و هر چه را بخواهى محو و یا اثبات مى‏فرمایى، و امّ الکتاب در نزد توست، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که نهایت و وارث هر چیز هستى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که هیچ چیز نه کوچک و نه بزرگ بر تو پوشیده نمى‏ماند، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که زبانهاى گوناگون بر تو مخفى نمى‏ماند، و صداهاى مختلف براى تو متشابه نمى‏گردد، وهر روز در شأن و کارى هستى، و هیچ کارى تو را از کار دیگر مشغول نمى‏سازد، آگاه به غیب و امور مخفى‏تر از آن هستى، و بسیار پاداش دهنده روز جزا، و تدبیرکننده امور، برانگیزاننده تمام کسانى که در قبرهایند، زنده‏کننده استخوانهاى پوسیده مى‏باشى. از تو به اسم مکنون پوشیده و در گنجینه‏ات که زنده و پابرجا و برپا دارنده همه مخلوقات است و هر کس تو را بخواند محروم نمى‏گردد. درخواست مى‏کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى، و در فرج انتقام‏گیرنده از دشمنانت تعجیل، و به وعده او وفا نمایى.

اى صاحب بزرگى و بزرگوارى.

وى مى‏گوید عرض کردم: براى چه کسى دعا فرمودید؟

فرمود: براى مهدى آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله. سپس افزود: پدرم فداى کسى که شکمش فراخ، و ابروانش، پیوسته، ساق هاى پایش باریک، فاصله ما بین دو شانه‏اش دور، و رنگ چهره‏اش گندمین و میان سیاه و سفید است، و با وجود رنگ گندمى، زردى‏اى به واسطه بیدارى شب پیوسته بر او نمایان است. پدرم فداى کسى که شبها در حالى که در سجده و رکوع است، ستارگان را مى‏پاید، پدرم فداى کسى که در راه خشنودى خدا، سرزنش هیچ سرزنش‏کننده‏اى در او اثر نمى‏گذارد، هم او که روشنى بخش تاریکى است. پدرم فداى کسى که به امر خدا قیام مى‏نماید. عرض کردم: خروج آن بزرگوار کى خواهد بود؟ فرمود: هنگامى که لشکرها را در «انبار» بر کناره رود «فرات» و «صرات» و «دجله»، و نیز ویران شدن «پل کوفه»، و سوختن برخى از خانه‏ هاى «کوفه» را مشاهده نمودى، هر گاه اینها را دیدى، مسلّما خداوند آنچه را که مى‏خواهد انجام مى‏دهد و هیچ گاه امر خداوند مغلوب نمى‏گردد، بلکه همواره چیره است و حکم و فرمان او به تأخیر نمى‏افتد.

--------------------------------

فلاح السائل ص200- ادب حضور ص353

  • محب الحسینی