امام زمان در آیات قرآن و شعرهای مذهبی

زندگی امام پسند.معرفت امام

امام زمان در آیات قرآن و شعرهای مذهبی

زندگی امام پسند.معرفت امام

معرفت علمی و اخلاص عملی
چه ایاتی در قرآن به حضرت مهدی علیه السلام و مطالب مربوط به ایشان تاویل شده است
شعرهای مذهبی خودم

آخرین نظرات

۲۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «نشانه های ظهور» ثبت شده است

۱۲
آبان

 

انعام65

قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‏ أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَ یُذیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ (65)

بگو: «او قادر است که از بالا یا از زیر پاى شما، عذابى بر شما بفرستد؛ یا بصورت دسته‏هاى پراکنده شما را با هم بیامیزد؛ و طعم جنگ را به هر یک از شما بوسیله دیگرى بچشاند.» ببین چگونه آیات گوناگون را بازگو مى‏کنیم! شاید بفهمند

(الامام الباقر علیه السلام  ) هو الدخان والصیحة أو من تحت أرجلکم وهو الخسف، أو یلبسکم شیعا، وهو اختلاف فی الدین وطعن بعضکم علی بعض، وهو أن یقتل بعضکم بعضا، وکل هذا فی أهل القبلة.

ابو الجارود از آن حضرت امام باقر علیه السلام روایت کرده که در تفسیر این آیه قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‏ أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ یعنى: پیغمبر! بگو خداوند قادر است که‏عذابى از بالایتان به سوى شما بفرستد. فرمود: این عذاب دجال و صداى آسمانى است و بقیه آیه که می گوید: أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ یعنى: یا عذابى از زیر پاى شما بفرستد، فرو رفتن در بیابان است أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً یعنى یا شما را گروه‏هاى مختلف به هم ریزد، اختلافاتى است که در امور دینى پیدا مى‏شود و از یک دیگر بدگوئى می نمایند وَ یُذِیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ یعنى: سختى بعضى از شما را به بعضى دیگر مى‏چشاند؛ این است که بعضى از شما بعضى دیگر را به قتل برسانند و تمام این عذابها در میان اهل قبله به وقوع می پیوندد.

-------------------------------

بحارج9ص205-معجم الاحادیث ح1521-قمی ج2ص204-مهدى موعود ص945

 

  • محب الحسینی
۰۴
آبان

نسا159:

و وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلاَّ لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیداً (159)

و هیچ یک از اهل کتاب نیستند، جز اینکه پیش از مرگ خود به او ایمان مى‏آورند و روز قیامت، بر ایشان گواه خواهد بود.َ

(الامام الباقر 7 ) إن عیسی ینزل قبل یوم القیامة إلی الدنیا فلا یبقی أهل ملة یهودی ولا نصرانی إلا آمن به قبل موته، ویصلی خلف المهدی 7 ، قال ویحک أنی لک هذا، ومن أین جئت به؟ فقلت حدثنی به محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب :، فقال:جئت بها والله من عین صافیة.

على بن ابراهیم در تفسیر خویش- به چند واسطه- از شهر بن حوشب، نقل کرده است که حجاج بن یوسف مى‏گفت: آیه «وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ ...» مرا حیران کرده است. من به قتل یهودیان و مسیحیان، فرمان مى‏دهم. موقعى که گردن آنها را مى‏زنند هر چه انتظار مى‏کشم چیزى در این خصوص از آنها نمى‏شنوم، حتى لب‏ها را هم حرکت نمى‏دهند! گفتم: خداوند امیر را اصلاح کند! معناى آیه این نیست. پرسید: چیست؟ گفتم: عیسى بن مریم بیش از قیامت دنیا خواهد آمد و پشت سر حضرت مهدى نماز خواهد خواند. گفت: واى بر تو، این را از کجا مى‏گویى؟! گفتم: امام باقر 7  براى من حدیث کرده است. گفت: به خدا، این مطلب را از چشمه‏اى زلال آورده‏اى! بعضى از «شهر» پرسیدند: مقصودت از بیان این مطلب، چه بود؟! گفت:مى‏خواستم او را به خشم آورم.

(طبق قول معروف هر دو ضمیر «به ... موته» به حضرت مسیح بر مى‏گردند. یعنى همه یهودیان و مسیحیان، هنگامى که خداوند متعال در زمان ظهور مهدى موعود، مسیح را براى کشتن دجال، به زمین مى‏فرستند و همه ملل جهان در زیر پرچم اتحاد و اتفاق در آمده، اسلام را مى‏پذیرند، پیش از مرگش به او ایمان خواهند آورد)

  • محب الحسینی
۰۴
آبان

 

عَنِ الْمُغِیرَةِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ علیه السلام    أَنَّهُ قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ  علیه السلام  إِذَا اخْتَلَفَ الرُّمْحَانِ بِالشَّامِ لَمْ تَنْجَلِ إِلَّا عَنْ آیَةٍ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ قِیلَ وَ مَا هِیَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ رَجْفَةٌ تَکُونُ بِالشَّامِ یَهْلِکُ فِیهَا أَکْثَرُ مِنْ مِائَةِ أَلْفٍ یَجْعَلُهَا اللَّهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ عَذَاباً عَلَى الْکَافِرِینَ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَانْظُرُوا إِلَى أَصْحَابِ الْبَرَاذِینِ الشُّهْبِ الْمَحْذُوفَةِ وَ الرَّایَاتِ الصُّفْرِ تُقْبِلُ مِنَ الْمَغْرِبِ حَتَّى تَحُلَّ بِالشَّامِ وَ ذَلِکَ عِنْدَ الْجَزَعِ الْأَکْبَرِ وَ الْمَوْتِ الْأَحْمَرِ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَانْظُرُوا خَسْفَ قَرْیَةٍ مِنْ دِمَشْقَ یُقَالُ لَهَا حَرَسْتَا فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ خَرَجَ ابْنُ آکِلَةِ الْأَکْبَادِ مِنَ الْوَادِی الْیَابِسِ حَتَّى یَسْتَوِیَ عَلَى مِنْبَرِ دِمَشْقَ فَإِذَا کَانَ ذَلِکَ فَانْتَظِرُوا خُرُوجَ الْمَهْدِیِّ علیه السلام 

ابى جعفر (امام باقر) علیه السلام  که آن حضرت فرمود: [امیر المؤمنین علیه السلام  فرمود] هنگامى که دو نیزه در شام ردّ و بدل شد از همدیگر باز نگردد مگر آنکه نشانه‏اى از نشانه‏هاى خداوند هویدا شود. عرض شد: یا امیر المؤمنین آن نشانه چیست؟ فرمود: زلزله‏اى در شام روى دهد که بیش از صد هزار نفر در اثر آن جان مى‏سپارد.

و خداوند آن زلزله را براى مؤمنین موجب رحمت و براى کافرین عذاب قرار میدهد و چون این پیش آمد روى دهد متوجّه سوران مرکب‏هاى سپید و سیاه و گوش (یا دم) بریده باشید و پرچمهاى زردى که از مغرب روى مى‏آورد تا آنکه بشام میرسد و این هنگامى است که بزرگترین ناراحتى و مرگ سرخ روى دهد، و چون چنین شد متوجّه باشید که شهرکى در دمشق بنام (حرستا)  به زمین فرو خواهد رفت .در این هنگام فرزند هند جگر خوار از وادى یابس خروج کند تا آنکه بر منبر دمشق بنشیند، و چون این چنین شود خروج مهدى علیه السلام  را منتظر باشید.

--------------------------------------------

الغیبة للنعمانی ص306( ترجمه فهرى ص360)

  • محب الحسینی
۲۹
مهر

 

بقره 251:

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشاءُ

سپس به فرمان خدا، آنها سپاه دشمن را به هزیمت واداشتند. و" داوود" (نوجوان نیرومند و شجاعى که در لشکر" طالوت" بود)،" جالوت" را کشت، و خداوند، حکومت و دانش را به او بخشید، و از آنچه مى‏خواست به او تعلیم داد.

 

امام صادق علیه السلام بعد از شرح ماجرای وفات حضرت موسی علیه السلام برای محمد بن عماره او را به خروج منافقان زمان موسی به همراه صفوراءهمسر موسی علیه جانشین او یوشع بن نون,خبر داد و سپس فرمود بعد از یوشع جانشینان او آمدند تا اینکه دوازدهمی ایشان غایب شد سپس ظهور نمود و آنها را به داود بشارت داد که او همان کسی است که زمین را از جالوت و سپاهیانش پاک می کند و گشایش ایشان در زمان ظهور اوست و انها هم منتظرش بودند.

زمان داودکه آمد او چهار برادر داشت و پدری پیر و او کوچکترین برادرانش بود و نمی دانستند که او همان داود پیامبر منتظر است  ...او را کوچک می شمردند و او چوپانی گوسفندان پدرش را می نمود تا اینکه جنگ شدت گرفت و پدر او را برای رساندن غذا به برادرانش به جبهه فرستاد .در راه به سنگی برخورد که به او گفت :مرا بردار و با من جالوت را بکش چرا که خداوند مرا برای قتل جالوت آفریده...داود زره طالوت را پوشید و با آن سنگ جالوت را کشت...

هم چنین قائم علیه السلام پرچمی دارد که هنگامی که وقت خروجش برسدخداوند عز و جل آن را به سخن در می آورد,پس فریاد بر می آورد:ای ولی خدا خروج کن و دشمنان خدا را بکش..و شمشیری دارد که هنگام خروج فریاد می زند:ای ولی خدا قیام کن که دیگر جایزنیست از جنگ دشمنان خدا فرو بنشینی.پس امام خروج می کند و دشمنان خدا را هر جا بیابد می کشد و حدود خدا را بر پا می دارد و به حکم خداوند عز و جل حکم می کند.

----------------------------------------------

کمال الدین ج1ص153_157(ترجمه نقل به مضمون)

 

  • محب الحسینی
۲۸
مهر

بقره 155

(الامام الصادق علیه السلام) إن قدام القائم علامات تکون من الله عزوجل للمؤمنین، قلت: ماهی جعلنی الله فداک؟ قال ذلک قول الله عزوجل: ولنبلونکم - یعنی المؤمنین قبل خروج القائم علیه السلام - بشئ من الخوف والجوع ونقص من الاموال والانفس والثمرات وبشر الصابرین، قال: یبلوهم بشئ من الخوف من ملوک بنی فلان فی آخر سلطانهم، والجوع بغلاء أسعارهم. ونقص من الاموال، قال: کساد التجارات وقلة الفضل. ونقص من الانفس، قال: موت ذریع. ونقص من الثمرات، قال: قلة ریع مایزرع. وبشر الصابرین، عند ذلک بتعجیل خروج القائم علیه السلام. ثم قال لی: یا محمد هنا تأویله إن الله تعالی یقول: (وما یعلم تأویله إلا الله والراسخون فی العلم).

از امام صادق 7است  که این مطلب علامت قیام قائم 7است که براى مؤمنان حاصل مى‏شود و فرمود: خداوند مبتلا مى‏کند به چیزى از ترس از پادشاهان بنى فلان در آخر سلطنتشان و به گرسنگى با گرانى قیمت هایشان و نقص اموال به جهت فاسد شدن تجارت ها و اندک بودن نفع و نقص نفوس به وسیله مرگ سریع و نقص میوه‏ها به سبب اندک بودن محصول آنچه که مى‏کارند، و در این هنگام، صابران را مژده ده به تعجیل خروج قائم 7سپس فرمود، این معنى تأویل است و خداوند تعالى فرموده: تأویلش را نمى‏داند، جز خدا و کسانى که در علم ثابت و راسخ هستند.

----------------------------------------

کمال الدین ج2ص649-نعمانی ص250-دلائل الامامه ص259-ارشاد ص361-اعلام الوری ص427-خرائج ج3ص1153-کشف الغمه ج3ص52-
  • محب الحسینی
۲۸
مهر

 

بقره155

وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ

 قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ ها، آزمایش مى‏کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان‏

العیاشی: عن الثمالی، قال: سألت أبا جعفر (علیه السلام) عن قول الله: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ.

قال: «ذلک جوع خاص، و جوع عام فأما بالشام فإنه عام، و أما الخاص بالکوفة یخص و لا یعم و لکنه یخص‏بالکوفة أعداء آل محمد (صلى الله علیه و آله) فیهلکهم الله بالجوع، و أما الخوف فإنه عام بالشام، و ذلک الخوف إذا قام القائم (علیه السلام)، و أما الجوع فقبل قیام القائم، و ذلک قوله: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ».

ثمالی گوید از امام باقر علیه السلام در باره ی سخن خداوند متعال که می فرماید: همه شما را با چیزى از ترس وگرسنگى آزمایش مى‏کنیم پرسیدم.

فرمود:آن گرسنگی خاص است و گرسنگی عمومی که در شام است.ولی در کوفه گرسنگی خاص است که عمومی نیست ومخصوص دشمنان آل محمد در کوفه است و خداوند ایشان را با گرسنگی هلاک می کند؛اما ترس در شام عمومی است و آن ترس هنگام قیام قائم است ولی گرسنگی قبل از قیام قائم علیه السلام است  و این سخن خداوند است: همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، زیان مالى و جانى، و کمبود میوه‏ها آزمایش مى‏کنیم ...

------------------------------------------

البرهان ج‏1 ص 361-عیاشی ج1ص68
  • محب الحسینی