شعر دعبل و ظهور

 

187اعراف

یَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّی لا یُجَلِّیها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِیکُمْ إِلاَّ بَغْتَةً یَسْئَلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِیٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ

از قیامت از تو سؤال مى‏کنند که وقوع آن در چه زمانى است؟ بگو علمش نزد پروردگار من است و هیچکس جز او (نمى‏تواند) وقت آن را آشکار سازد، در آسمانها و زمین سنگین است، و جز به طور ناگهانى به سراغ شما نمى‏آید چنان سؤال مى‏کنند که گویى تو از زمان وقوع آن با خبرى، بگو علمش تنها نزد خدا است ولى بیشتر مردم نمى‏دانند.

َ عَنْ أَبِی الصَّلْتِ الْهَرَوِیِّ قَالَ سَمِعْتُ دعبل [دِعْبِلًا قَالَ لَمَّا أَنْشَدْتُ الرِّضَا الْقَصِیدَةَ وَ انْتَهَیْتُ إِلَى قَوْلِی‏

          خُرُوجُ إِمَامٍ لَا مَحَالَةَ خَارِجٌ             یَقُومُ عَلَى اسْمِ اللَّهِ وَ الْبَرَکَاتِ‏

             یُمَیِّزُ فِینَا کُلَّ حَقٍّ وَ بَاطِلٍ             وَ یَجْزِی عَلَى النَّعْمَاءِ وَ النَّقِمَاتِ‏

 بَکَى الرِّضَا علیه السلام  بُکَاءً شَدِیداً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَیَّ وَ قَالَ یَا خُزَاعِیُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِکَ بِهَذَیْنِ الْبَیْتَیْنِ فَهَلْ تَدْرِی مَنْ هَذَا الْإِمَامُ وَ مَتَى یَخْرُجُ قُلْتُ لَا یَا مَوْلَایَ إِلَّا أَنِّی سَمِعْتُ بِخُرُوجِ إِمَامٍ مِنْکُمْ یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا فَقَالَ یَا دِعْبِلُ الْإِمَامُ بَعْدِی مُحَمَّدٌ ابْنِی وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ عَلِیٌّ وَ بَعْدَ عَلِیٍّ ابْنُهُ الْحَسَنُ وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الْمُطَاعُ فِی ظُهُورِهِ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّى یَخْرُجَ فَیَمْلَأَهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْرا

دعبل بن علی خزاعی گوید:برای مولایم علی بن موسی الرضا 7قصیده ام را که ابتدایش "مدارس آیات خلت من تلاوت"بود خواندم تا اینکه رسیدم به اینجا:

"خروج امام لا محاله خارج     یقوم علی اسم الله و برکات

یمیز فینا کل حق و باطل        و یجزی علی النعماء و النقمات

خروج امامی که ناگزیر خروج کننده است و به نام خدا و با برکتها قیام می نمایددر بین ما حق و باطل را مشخص می کند و با نعمت ها و نقمت ها جزا می دهد."

امام علیه السلام بسیار گریست ،سپس سرش را بلند نمود و به من فرمود:ای خزاعی! روح القدس با این دو بیت بر زبان تو سخن گفته،آیا می دانی این امام کیست و کی قیام می کند؟

 عرض کردم: آقا! نه! این قدر شنیده‏ام که امامى از شما قیام میکند، و زمین را از لوث فساد پاک میگرداند و آن را پر از عدل خواهد کرد چنان که پر از ظلم‏شده باشد.

حضرت فرمود: اى دعبل! امام بعد از من پسر من محمد است و بعد از او على پسر او بعد از او پسرش حسن میباشد و بعد از حسن پسرش، حجت قائم امام است که (اهل ایمان) در زمان غیبتش انتظار او را میکشند و بعد از ظهورش از وى فرمان- بردارى میکنند.اگر از عمر دنیا جز یک روز نمانده باشد خداوند آن روز را چندان طولانى می گرداند تا او بیاید و جهان را پر از عدل کند چنان که پر از ظلم شده باشد.

اما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ نمی شود وقت آن را تعیین نمود (تا آنجا که فرمود:)اما خبر دادن از وقت؛همانا پدرم از پدرانش حدیث نموده است که به پیامبر 9 گفته شد:ای رسول الله !قائم علیه السلام از فرزندان تو کی قیام می کند؟فرمود:مثل او مثل ساعت برپایی قیامت است که" هیچ کس جز او (نمى‏تواند) وقت آن را آشکار سازد، در آسمانها و زمین سنگین (و بسیار پر اهمیت) است، و جز به طور ناگهانى به سراغ شما نمى‏آید.

طلوع خورشید از مغرب

انعام158

هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتی‏ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی‏ إیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (158)

 آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان(مرگ) به سراغشان آیند، یا خداوند(خودش) به سوى آنها بیاید، یا بعضى از آیات پروردگارت!اما آن روز که بعضى از آیات پروردگارت تحقّق پذیرد، ایمان‏آوردن افرادى که قبلاً ایمان نیاورده‏اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده‏اند، سودى به حالشان نخواهد داشت! بگو: انتظار بکشید ما هم انتظارمى‏کشیم!»

(النبی 9 ) خمسا (کذا) لا أدری أیتهن أول من الآیات وأیتهن (إذا) جاءت لم ینفع نفسا إیمانها لم تکن آمنت من قبل أوکسبت فی إیمانها خیرا: طلوع الشمس من مغربها، والدجال،ویأجوج ومأجوج، والدخان، والدابة.

پیامبر 9 :پنج چیز است که نمی دانم کدامشان اولین از نشانه ها(ی مخصوص ظهور )است و کدام آنهاست که هنگامی که بیاید ایمان‏آوردن افرادى که قبلاً ایمان نیاورده‏اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده‏اند، سودى به حالشان نخواهد داشت:طلوع خورشید از مغرب آن،ودجال و یاجوج و ماجوج و دود و دابه.

-------------------------------------------------

ابن حماد ص183-ابن ابی شیبه ج15ص6665-تفسیر طبری ج8ص74-الحاکم ج4ص545-الدر المنثور ج3ص59-معجم الاحادیث ح1523

 

 (أمیر المؤمنین علیه السلام ) ألا وتکون الناس بعد طلوع الشمس من مغربها کیومهم هذا، یطلبون النسل والولد، یلقی الرجل الرجل فیقول: متی ولدت؟ فیقول: من طلوع الشمس من المغرب. وترفع التوبة فلا ینفع نفسا إیمانها لم تکن آمنت من قبل، أو کسبت فی إیمانها خیرا، هو التوبة.

أمیر المؤمنین علیه السلام:بدانید مردم بعد از طلوع خورشید از مغربش مانند امروزشان هستند ،نسل و فرزند می جویند ،مردی به مرد دیگر می رسد و می پرسد:کی به دنیا آمده ای؟ می گوید:هنگام طلوع خورشید از مغرب .و در این هنگام است که توبه برداشته می شود و ایمان‏آوردن افرادى که قبلاً ایمان نیاورده ‏اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده‏اند، سودى به حالشان نخواهد داشت یعنی توبه دیگر سودی ندارد.

------------------------------------

عقد الدرر ص326-معجم الاحادیث ح1524

 

 (الامام الباقر علیه السلام ) بعث الله محمدا 9  بخمسة أسیاف ثلاثة منها شاهرة لا تغمد إلی أن تضع الحرب أو زارها، ولن تضع الحرب أو زارها حتی تطلع الشمس من مغربها، فإذا طلعت الشمس من مغربها آمن الناس کلهم فی ذلک الیوم، فیومئذ (لا ینفع نفسا إیمانها لم تکن آمنت من قبل أو کسبت فی إیمانها خیرا)، وسیف منها ملفوف، وسیف منها مغمود سله إلی غیرنا وحکمه إلینا....

امام صادق علیه السلام او را فرمود: خداى عز و جل محمد 9 را با پنج شمشیر برانگیخت سه شمشیر از آن شمشیرها برهنه و از غلاف کشیده است تا جنگ پایان یابد و هرگز جنگ پایان نیابد تا آفتاب از مغرب خود بتابد و چون آفتاب از مغربش سر برآرد آن روز امنیت عمومى بر همه مردم حکومت کند آن روز است که ایمان کسى که از پیش ایمان نیاورده باشد و یا از ایمانش بهره بردارى نکرده است سودى بحالش ندهد و یک شمشیر از آن شمشیرها پیچیده است و یکى در نیام که بروى دیگران کشیده مى‏شود ولى حکمش بدست ما است‏

---------------------------------------

قمی ج2ص528-الکافی ج5ص10-خصال ج1ص274( ترجمه فهرى ج‏1 ص304)-تحف العقول ص288-تهذیب الاحکام ج4ص114-الوافی ج2باب جهاد ص10-وسائل الشیعه ج11ص16-بحار ج19ص181-جامع احادیث شیعه ج13ص179

 (الامامان الباقر والصادق 8) طلوع الشمس من المغرب، وخروج الدابة والدجال، والرجل یکون مصرا ولم یعمل علی الایمان ثم تجئ الآیات فلا ینفعه إیمانه.

از امام باقر و صادق علیه السلام که روزى که برخى آیات پروردگارت آید بر آمدن خورشید است از مغرب و خروج دجال و ظهور دود و مردى کفر اندوز بوده و کار ایمانى نکرده و آنگاه که این نشانه‏ها آمدند ایمانش سودى ندارد.

----------------------------------------

عیاشی-کافی ج2 ص173-اخلاق اسلامى:ترجمه جلد پانزدهم بحار  ص 25

 

عن أبی جعفر علیه السلام فی قوله [تعالى‏] یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها [أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً] [إلى آخر الآیة]  یعنی صفوتنا ونصرتنا، قلت إنما قدر الله عنه باللسان والیدین والقلب، قال: یا خثیمة ألم تکن نصرتنا باللسان کنصرتنا بالسیف، ونصرتنا بالیدین أفضل والقیام فیها.یا خثیمة إن القرآن نزل أثلاثا، فثلث فینا، وثلث فی عدونا، وثلث فرائض وأحکام. ولو أن آیة نزلت فی قوم ثم ماتوا أولئک ماتت الآیة، إذا مابقی من القرآن شئ. إن القرآن عربی من أوله إلی آخره، وآخره إلی أوله، ماقامت السماوات والارض، فلکل قوم آیة یتلونها. یا خیثمة إن الإسلام بدا غریبا و سیعود غریبا فطوبى للغرباء و هذا فی أیدی الناس فکل على هذا یا خیثمة سیأتی على الناس زمان لا یعرفون [الله‏] ما هو [و] التوحید حتى یکون خروج الدجال و حتى ینزل عیسى ابن مریم علیه السلام من السماء و یقتل الله الدجال علی یدیه ویصلی بهم رجل منا اهل البیت ..

: خثیمه گفت از حضرت باقر علیه السلام در باره آیه یَوْمَ یَأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها تا آخر آیه پرسیدم فرمود منظور دوست و یارى ما خانواده است گفتم به مقدارى که خداوند مرا توفیق دهد با زبان و دست و قلب در راه شما کوشش می کنم.

فرمود خثیمه! یارى با زبان مانند یارى با شمشیر است و یارى با دو دست بهتر است. قرآن به سه قسمت تقسیم شده یک سوم آن در باره ما خانواده است و یک سوم در باره دشمنان ما و یک سوم دستور و احکام است اگر آیه‏اى در باره گروهى نازل شده باشد که آنها از دنیا رفته‏اند در صورتى که منظور و مفاد آیه نیز از بین برود دیگر از قرآن چیزى باقى نمى‏ماند تمام قرآن قابل انطباق است تا وقتى آسمان و زمین پایدار باشد هر گروهى آیه‏اى دارند که آن را می خوانند.

یا خثیمه! اسلام ابتدایش غریب بود و در آینده نیز غریب خواهد شد خوشا به حال غریبان.

خثیمه! روزى بر مردم خواهد آمد که خدا و توحید را نشناسند تا ظهور دجال و تا موقعى که عیسى بن مریم از آسمان فرود آید و خداوند دجال را به دست او بکشد و یکى از ما خانواده بر آنها امامت کند و نماز بخواند، نمى‏بینى‏ عیسى پشت سر ما نماز می خواند با اینکه پیامبر است ما از او برتر و بالاتریم.

------------------------------------------

تفسیر فرات ص44-بحار ج24ص328-معجم الاحادیث ح1527-بخش امامت(ترجمه جلد هفتم بحار )   ج‏2 ص280   

دجال کافر

انعام158

هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ رَبُّکَ أَوْ یَأْتِیَ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ یَوْمَ یَأْتی‏ بَعْضُ آیاتِ رَبِّکَ لا یَنْفَعُ نَفْساً إیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فی‏ إیمانِها خَیْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (158)

 آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان(مرگ) به سراغشان آیند، یا خداوند(خودش) به سوى آنها بیاید، یا بعضى از آیات پروردگارت!اما آن روز که بعضى از آیات پروردگارت تحقّق پذیرد، ایمان‏آوردن افرادى که قبلاً ایمان نیاورده‏اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده‏اند، سودى به حالشان نخواهد داشت! بگو: انتظار بکشید ما هم انتظارمى‏کشیم!»

نزال بن سبره روایت می کند : على بن ابى طالب علیه السلام براى ما خطبه خواند و پس از حمد و ثناى الهى سه بار فرمود:

سلونى ایّها النّاس قبل ان تفقدونى‏

یعنى: اى مردم! پیش از آنکه مرا از دست بدهید، هر چه می خواهید از من بپرسید! در این وقت صعصعة بن صوحان از جا برخاست و گفت: یا امیر المؤمنین! دجال کى خواهد آمد؟ فرمود: بنشین! خداوند سخن تو را شنید و دانست که مقصودت چیست. به خدا قسم در این باره سائل و مسئول (تو و من) یکسان هستیم (یعنى این از اسرارى است که فقط خداوند می داند).

ولى این را بدان که آمدن دجال علاماتى دارد که طابق النعل بالنعل متعاقب هم به وقوع مى‏پیوندد. اگر خواسته باشى اطلاع می دهم .

عرض کرد: یا امیر المؤمنین بفرمائید!. فرمود: آنچه می گویم از بر کن! علامات آن اینست: (دجال در وقتى مى‏آید که) مردم نماز را بمیرانند، و امانت را ضایع کنند، و دروغ گفتن را حلال شمارند.

و ربا بخورند، و رشوه بگیرند، و ساختمان ها را محکم بسازند، و دین را به دنیا بفروشند، و موقعى که سفیهان را به کار گماشتند، و با زنان مشورت کردند، و پیوند خویشان را پاره نمودند، و هواپرستى پیشه ساختند و خون یک دیگر را بى‏ارزش دانستند.....

عذاب های اهل قبله

 

انعام65

قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‏ أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً وَ یُذیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ کَیْفَ نُصَرِّفُ الْآیاتِ لَعَلَّهُمْ یَفْقَهُونَ (65)

بگو: «او قادر است که از بالا یا از زیر پاى شما، عذابى بر شما بفرستد؛ یا بصورت دسته‏هاى پراکنده شما را با هم بیامیزد؛ و طعم جنگ را به هر یک از شما بوسیله دیگرى بچشاند.» ببین چگونه آیات گوناگون را بازگو مى‏کنیم! شاید بفهمند

(الامام الباقر علیه السلام  ) هو الدخان والصیحة أو من تحت أرجلکم وهو الخسف، أو یلبسکم شیعا، وهو اختلاف فی الدین وطعن بعضکم علی بعض، وهو أن یقتل بعضکم بعضا، وکل هذا فی أهل القبلة.

ابو الجارود از آن حضرت امام باقر علیه السلام روایت کرده که در تفسیر این آیه قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‏ أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ یعنى: پیغمبر! بگو خداوند قادر است که‏عذابى از بالایتان به سوى شما بفرستد. فرمود: این عذاب دجال و صداى آسمانى است و بقیه آیه که می گوید: أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ یعنى: یا عذابى از زیر پاى شما بفرستد، فرو رفتن در بیابان است أَوْ یَلْبِسَکُمْ شِیَعاً یعنى یا شما را گروه‏هاى مختلف به هم ریزد، اختلافاتى است که در امور دینى پیدا مى‏شود و از یک دیگر بدگوئى می نمایند وَ یُذِیقَ بَعْضَکُمْ بَأْسَ بَعْضٍ یعنى: سختى بعضى از شما را به بعضى دیگر مى‏چشاند؛ این است که بعضى از شما بعضى دیگر را به قتل برسانند و تمام این عذابها در میان اهل قبله به وقوع می پیوندد.

-------------------------------

بحارج9ص205-معجم الاحادیث ح1521-قمی ج2ص204-مهدى موعود ص945

 

شباهت امام زمان با داود نبی علیهماالسلام

 

بقره 251:

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشاءُ

سپس به فرمان خدا، آنها سپاه دشمن را به هزیمت واداشتند. و" داوود" (نوجوان نیرومند و شجاعى که در لشکر" طالوت" بود)،" جالوت" را کشت، و خداوند، حکومت و دانش را به او بخشید، و از آنچه مى‏خواست به او تعلیم داد.

 

امام صادق علیه السلام بعد از شرح ماجرای وفات حضرت موسی علیه السلام برای محمد بن عماره او را به خروج منافقان زمان موسی به همراه صفوراءهمسر موسی علیه جانشین او یوشع بن نون,خبر داد و سپس فرمود بعد از یوشع جانشینان او آمدند تا اینکه دوازدهمی ایشان غایب شد سپس ظهور نمود و آنها را به داود بشارت داد که او همان کسی است که زمین را از جالوت و سپاهیانش پاک می کند و گشایش ایشان در زمان ظهور اوست و انها هم منتظرش بودند.

زمان داودکه آمد او چهار برادر داشت و پدری پیر و او کوچکترین برادرانش بود و نمی دانستند که او همان داود پیامبر منتظر است  ...او را کوچک می شمردند و او چوپانی گوسفندان پدرش را می نمود تا اینکه جنگ شدت گرفت و پدر او را برای رساندن غذا به برادرانش به جبهه فرستاد .در راه به سنگی برخورد که به او گفت :مرا بردار و با من جالوت را بکش چرا که خداوند مرا برای قتل جالوت آفریده...داود زره طالوت را پوشید و با آن سنگ جالوت را کشت...

هم چنین قائم علیه السلام پرچمی دارد که هنگامی که وقت خروجش برسدخداوند عز و جل آن را به سخن در می آورد,پس فریاد بر می آورد:ای ولی خدا خروج کن و دشمنان خدا را بکش..و شمشیری دارد که هنگام خروج فریاد می زند:ای ولی خدا قیام کن که دیگر جایزنیست از جنگ دشمنان خدا فرو بنشینی.پس امام خروج می کند و دشمنان خدا را هر جا بیابد می کشد و حدود خدا را بر پا می دارد و به حکم خداوند عز و جل حکم می کند.

----------------------------------------------

کمال الدین ج1ص153_157(ترجمه نقل به مضمون)

 

ترس در اواخر حکومت بنی فلان

بقره 155

(الامام الصادق علیه السلام) إن قدام القائم علامات تکون من الله عزوجل للمؤمنین، قلت: ماهی جعلنی الله فداک؟ قال ذلک قول الله عزوجل: ولنبلونکم - یعنی المؤمنین قبل خروج القائم علیه السلام - بشئ من الخوف والجوع ونقص من الاموال والانفس والثمرات وبشر الصابرین، قال: یبلوهم بشئ من الخوف من ملوک بنی فلان فی آخر سلطانهم، والجوع بغلاء أسعارهم. ونقص من الاموال، قال: کساد التجارات وقلة الفضل. ونقص من الانفس، قال: موت ذریع. ونقص من الثمرات، قال: قلة ریع مایزرع. وبشر الصابرین، عند ذلک بتعجیل خروج القائم علیه السلام. ثم قال لی: یا محمد هنا تأویله إن الله تعالی یقول: (وما یعلم تأویله إلا الله والراسخون فی العلم).

از امام صادق 7است  که این مطلب علامت قیام قائم 7است که براى مؤمنان حاصل مى‏شود و فرمود: خداوند مبتلا مى‏کند به چیزى از ترس از پادشاهان بنى فلان در آخر سلطنتشان و به گرسنگى با گرانى قیمت هایشان و نقص اموال به جهت فاسد شدن تجارت ها و اندک بودن نفع و نقص نفوس به وسیله مرگ سریع و نقص میوه‏ها به سبب اندک بودن محصول آنچه که مى‏کارند، و در این هنگام، صابران را مژده ده به تعجیل خروج قائم 7سپس فرمود، این معنى تأویل است و خداوند تعالى فرموده: تأویلش را نمى‏داند، جز خدا و کسانى که در علم ثابت و راسخ هستند.

----------------------------------------

کمال الدین ج2ص649-نعمانی ص250-دلائل الامامه ص259-ارشاد ص361-اعلام الوری ص427-خرائج ج3ص1153-کشف الغمه ج3ص52-

ترس و گرسنگی قبل از ظهور

 

بقره155

وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ

 قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، و کاهش در مالها و جانها و میوه‏ ها، آزمایش مى‏کنیم؛ و بشارت ده به استقامت‏ کنندگان‏

العیاشی: عن الثمالی، قال: سألت أبا جعفر (علیه السلام) عن قول الله: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ.

قال: «ذلک جوع خاص، و جوع عام فأما بالشام فإنه عام، و أما الخاص بالکوفة یخص و لا یعم و لکنه یخص‏بالکوفة أعداء آل محمد (صلى الله علیه و آله) فیهلکهم الله بالجوع، و أما الخوف فإنه عام بالشام، و ذلک الخوف إذا قام القائم (علیه السلام)، و أما الجوع فقبل قیام القائم، و ذلک قوله: وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ».

ثمالی گوید از امام باقر علیه السلام در باره ی سخن خداوند متعال که می فرماید: همه شما را با چیزى از ترس وگرسنگى آزمایش مى‏کنیم پرسیدم.

فرمود:آن گرسنگی خاص است و گرسنگی عمومی که در شام است.ولی در کوفه گرسنگی خاص است که عمومی نیست ومخصوص دشمنان آل محمد در کوفه است و خداوند ایشان را با گرسنگی هلاک می کند؛اما ترس در شام عمومی است و آن ترس هنگام قیام قائم است ولی گرسنگی قبل از قیام قائم علیه السلام است  و این سخن خداوند است: همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى، زیان مالى و جانى، و کمبود میوه‏ها آزمایش مى‏کنیم ...

------------------------------------------

البرهان ج‏1 ص 361-عیاشی ج1ص68

بر تو باد اعتقادت

قصص5:

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ (5)

:اراده ما بر این قرار گرفته است که به مستضعفین نعمت بخشیم، و آنها را پیشوایان و وارثین روى زمین قرار دهیم!.

قال ابو حمزه: قلت لأبی عبد الله (علیه السلام): جعلت فداک، قد کبر سنی، و دق عظمی، و اقترب أجلی، و قد خفت أن یدرکنی قبل هذا الأمر الموت.

قال: فقال لی «یا أبا حمزة، [أو ما ترى الشهید إلا من قتل؟» قلت: نعم، جعلت فداک. فقال لی: «یا أبا حمزة،] من آمن بنا، و صدق حدیثنا، و انتظر أمرنا، کان کمن قتل تحت رایة القائم (علیه السلام)، بل و الله تحت رایة رسول الله (صلى الله علیه آله)».

ابوحمزه گفت به امام صادق علیه السلام  گفتم:فدایت شوم سنم بالا رفته و استخوانم نازک شده و مرگم نزدیک و می ترسم قبل ازاینکه این امر را درک کنم بمیرم.

فرمود ای ابا حمزه!آیا گمان داری شهید تنها کسی است که کشته می شود؟

گفتم :بله فدایت شوم.

فرمود ای ابا حمزه!کسی که به ما ایمان بیاورد وسخنمان را تصدیق کند ومنتظر امر ما باشد مانند کسی است که زیر پرچم  قائم  شهید شود بلکه زیر پرچم رسول خدا (صلى الله علیه وآله)

--------------------------------------

اگر اینان حاکم شوند...

حج41:

الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ

41- یاران خدا کسانى هستند که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم نماز را بر پا مى‏دارند و زکات را ادا مى‏کنند و امر به معروف و نهى از منکر مى‏نمایند و پایان همه کارها از آن خدا است.

و عنه، قال: حدثنا محمد بن الحسین بن حمید، عن جعفر بن عبد الله، عن کثیر بن عیاش، عن أبی الجارود، عن أبی جعفر علیه السلام  فی قول الله عز و جل: الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ.

قال: «هذه الآیة لآل محمد المهدی علیه السلام    و أصحابه، یملکهم الله مشارق الأرض و مغاربها، و یظهر الدین، و یمیت الله عز و جل به و بأصحابه البدع و الباطل کما أمات السفهة الحق، حتى لا یرى أثر من الظلم، و یأمرون بالمعروف، و ینهون عن المنکر، و لله عاقبة الأمور».

امام باقر علیه السلام  :این آیه از آن" آل محمد صلی الله علیه و اله  و مهدى علیه السلام  و یاران او" است‏

" خداوند شرق و غرب زمین را در سیطره حکومت آنها قرار مى‏دهد، آئینش را آشکار مى‏سازد، و به وسیله مهدى علیه السلام  و یارانش، بدعت و باطل را نابود مى‏کند آن چنان که تبهکاران حق را نابود کرده بودند، و آن چنان مى‏شود که بر صفحه زمین، اثرى از ظلم دیده نمى‏شود (چرا که) آنها امر به معروف و نهى از منکر مى‏کنند و پایان همه کارها از آن خدا است "

---------------------------

تفسیر برهان ج3ص892- تأویل الآیات ص339-کنز الدقائق ج9ص112