امام صادق علیه السلام درباره ی آیه ی158 سوره انعام:" اما آن روز که این آیات و نشانه ها تحقق پذیرد ایمان آوردن افرادى که قبلا ایمان نیاورده اند و یا عمل نیکى انجام نداده اند سودى به حالشان نخواهد داشت " فرمود:
منظور خروج قیام کننده ی مورد انتظار ماست.
------------------------------------
تفسیر نور الثقلین، ج1، ص: 781
انعام 44
(فلما نسوا ماذکروا به فتحناعلیهم ابواب کل شی ء حتی اذا فرحوا بمااوتوا اخذنا هم بغته فاذا هم مبلسون ):(پس وقتی آنچه را باعث تذکرشان بودبکلی از یاد بردند، درهای همه لذائذ مادی را برآنها گشودیم ، تا وقتی که به آنهاشادمان و سرگرم شدند، ناگاه آنهاراگرفتیم ، پس آنگاه ایشان فرو مانده وخاموش گشتند)
امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه فرمودند:
اینکه آیه فرموده: »پس چون آنچه [از نعمت های خدا] به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند«؛ یعنی وقتی ولایت امیرالمؤمنین(ع) را ترک گفتند و آن در صورتی بود که به آن مأمور شده بودند. »ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم«؛ یعنی دولتشان در دنیا و آنچه در آن گسترده شده و اما اینکه فرموده: »تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند« منظور از آن قیام قائم(علیه السلام) است به طوری که گویی هیچ گونه سلطه و حکومتی بر ایشان نبوده و این است که فرموده »به ناگاه« و آخر این آیه بر پیامبر نازل گشت »پس ریشه قومی که ستم پیشه کردند کنده شده و ستایش برای خدای عالمیان است
مائده41
یا أَیُّهَا الرَّسُولُ لا یَحْزُنْکَ الَّذینَ یُسارِعُونَ فِی الْکُفْرِ مِنَ الَّذینَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذینَ هادُوا سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرینَ لَمْ یَأْتُوکَ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِهِ یَقُولُونَ إِنْ أُوتیتُمْ هذا فَخُذُوهُ وَ إِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَ مَنْ یُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِکَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً أُولئِکَ الَّذینَ لَمْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظیمٌ (41)
اى فرستاده(خدا)! آنها که در مسیر کفر شتاب مىکنند و با زبان مىگویند: «ایمان آوردیم» و قلب آنها ایمان نیاورده، تو را اندوهگین نسازند! و(همچنین) گروهى از یهودیان که خوب به سخنان تو گوش مىدهند، تا دستاویزى براى تکذیب تو بیابند؛ آنها جاسوسان گروه دیگرى هستند که خودشان نزد تو نیامدهاند؛ آنها سخنان را از مفهوم اصلیش تحریف مىکنند، و(به یکدیگر) مىگویند: «اگر این(که ما مىخواهیم) به شما داده شد(و محمد بر طبق خواسته شما داورى کرد،) بپذیرید، و گر نه(از او) دورى کنید!» (ولى) کسى را که خدا(بر اثر گناهان پى در پى او) بخواهد مجازات کند، قادر به دفاع از او نیستى؛ آنها کسانى هستند که خدا نخواسته دلهایشان را پاک کند؛ در دنیا رسوایى، و در آخرت مجازات بزرگى نصیبشان خواهد شد.
(السدی) خزیهم فی الدنیا أنهم إذا قام المهدی علیه السلام وفتحت قسطنطینیة قتلهم.
سدی:خواری آنها در دنیا زمانی است که مهدی علیه السلام قیام و قسطنطنیه را فتح کند و آنها را بکشد.
-------------------------------------------
تبیان ج1ص420-ملاحم ابن طاووس ص143-خریده العجائب 260-معجم الاحادیث ح1511
مائده3:
الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دِیناً :امروز کافران از (زوال) آئین شما مایوس شدند، بنا بر این از آنها نترسید و از (مخالفت) من بترسید، امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تکمیل نمودم و اسلام را به عنوان آئین (جاودان) شما پذیرفتم
عن عمرو بن شمر عن جابر قال: قال ابو جعفر علیه السلام فی هذه الایة «الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ» یوم یقوم القائم 7 ییأس بنو امیة، فهم الذین کفروا یئسوا من آل محمد :
امام باقر علیه السلام :روز قیام قائم عجل الله فرجه روزی است که بنی امیه ناامید می شوند. بنی امیه همان کسانی اند که از آل محمد :ناامید می شوند.
-----------------------------
تفسیر نور الثقلین، ج1، ص: 587-عیاشی ج1ص292-معجم الاحادیث ح1507-البرهان ج1ص434-بحار ج51ص55
نسا77
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ قِیلَ لَهُمْ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقِتالُ إِذا فَرِیقٌ مِنْهُمْ یَخْشَوْنَ النَّاسَ کَخَشْیَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْیَةً وَ قالُوا رَبَّنا لِمَ کَتَبْتَ عَلَیْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى أَجَلٍ قَرِیبٍ قُلْ مَتاعُ الدُّنْیا قَلِیلٌ وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِمَنِ اتَّقى وَ لا تُظْلَمُونَ فَتِیلاً (77)
آیا ندیدى کسانى را که به آنها گفته شد: «فعلا) دست از جهاد بدارید! و نماز را برپا کنید! و زکات بپردازید!» (امّا آنها از این دستور، ناراحت بودند)، ولى هنگامى که فرمان جهاد به آنها داده شد، جمعى از آنان، از مردم مىترسیدند، همان گونه که از خدا مىترسند، بلکه بیشتر! و گفتند: «پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتى؟! چرا این فرمان را تا زمان نزدیکى تأخیر نینداختى؟!» به آنها بگو: «سرمایه زندگى دنیا، ناچیز است!و سراى آخرت، براى کسى که پرهیزگار باشد، بهتر است! و به اندازه رشته شکافِ هسته خرمایى، به شما ستم نخواهد شد.
احمد
امام باقر علیه السلام: به همراهى و حمایت از امام حسن علیه السلام دستتان را از جنگ بازدارید. زیرا که بعد از مدت کوتاهى به شما جنگ همراه با امام حسین علیه السلام مقرّر شده است و این حکم تا وقتى که حضرت قائم علیه السلام خروج نماید ادامه دارد، که ظفر با اوست. خداوند متعال می فرماید:"بگو بهره ی دنیا اندک است و آخرت برای کسی که پرهیزکار است بهتر است."
. امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: گویا قائم را مىبینم که بر اسب سیاهى که میان پیشانیش از سفیدى می درخشد سوار است و از وادى السلام به طرف خندق مسجد سهله می رود و این دعا را می خواند:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ إِیمَاناً وَ صِدْقاً
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تَعَبُّداً وَ رِقّاً
اللَّهُمَّ مُعِزَّ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَحِیدٍ وَ مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ
أَنْتَ کَنَفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ تَضِیقُ عَلَیَّ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ
اللَّهُمَّ خَلَقْتَنِی وَ کُنْتَ غَنِیّاً عَنْ خَلْقِی وَ لَوْ لَا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبِینَ
یَا مُنْشِرَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَوَاضِعِهَا وَ مُخْرِجَ الْبَرَکَاتِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ یَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِشُمُوخِ الرِّفْعَةِ فَأَوْلِیَاؤُهُ بِعِزِّهِ یَتَعَزَّزُونَ
یَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نِیرَ الْمَذَلَّةِ عَلَى أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطْوَتِهِ خَائِفُونَ
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی فَطَرْتَ بِهِ خَلْقَکَ فَکُلٌّ لَکَ مُذْعِنُونَ
أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُنْجِزَ لِی أَمْرِی وَ تُعَجِّلَ لِی فِی الْفَرَجِ وَ تَکْفِیَنِی وَ تَقْضِیَ حَوَائِجِی السَّاعَةَ السَّاعَةَ اللَّیْلَةَ اللَّیْلَةَ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیر
---------------------------------------------
بحار ج52 ص391 -مهدى موعود ص 1143
آل عمران26:
ُ إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (26):بارالها! ، تو بر هر چیزى قادرى
ابن ابی لیلی نقل می کند که پدرم گفت:
در جنگ خیبر
پیغمبر پرچم را به على علیه السّلام داد و خداوند لشکر اسلام را فاتح گردانید
آنگاه ماجراى غدیر خم و انتصاب حضرت را بمقام خلافت بلا فصل و پارهاى از فضائل
مولى را ذکر نموده و میگوید: آنگاه پیغمبر گریست.
گفتند یا رسول اللَّه براى چه گریه می کنید؟
ابراهیم28
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ (28)
- آیا ندانستهاى کسانى را که نعمت خدا را از روى کفران تبدیل کرده و قوم خود را به خانه هلاک کشیدهاند.
(الامامان الباقر والصادق علیهما السلام) نعمة الله رسوله، إذ یخبر أمته بمن یرشدهم من الائمة. فأحلوهم دار البوار، ذلک معنی قول النبی صلی الله علیه و آله : لا ترجعن بعدی کفارا یضرب بعضکم رقاب بعض.
حضرت صادق و باقر در باره آیه: أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ کُفْراً فرمودند: نعمت خدا پیامبر صلی الله علیه و آله است زیرا امت خود را متوجه ائمه :می کند که سبب ارشاد آنها می شوند: وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ این معنى فرمایش پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است که فرمود: مبادا بعد از من کافر شوید و به جان یکدیگر بیفتید و گردن یکدیگر را بزنید.
-------------------------------------
مناقب ج4ص284-بحار ج24ص51-معجم الاحادیث ح1615-بخش امامت(ترجمه جلد هفتم بحار) ج2
رعد39
یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتابِ (39)
خداوند هر چه را بخواهد محو، و هر چه را بخواهد اثبات مىکند؛ و«امّ الکتاب» [ لوح محفوظ] نزد اوست! (39)
عن یحیى بن الفضل النوفلی قال دخلت على أبی الحسن موسى بن جعفر ع ببغداد حین فرغ من صلاة العصر فرفع یدیهإلى السماء و سمعته یقول أنت الله لا إله إلا أنت الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ و أنت الله لا إله إلا أنت إلیک زیادة الأشیاء و نقصانها و أنت الله لا إله إلا أنت خلقت الخلق بغیر معونة من غیرک و لا حاجة إلیهم أنت الله لا إله إلا أنت منک المشیة و إلیک البدء أنت الله لا إله إلا أنت قبل القبل و خالق القبل أنت الله لا إله إلا أنت بعد البعد و خالق البعد أنت الله لا إله إلا أنت تمحو ما تشاء و تثبت و عندک أم الکتاب أنت الله لا إله إلا أنت غایة کل شیء و وارثه أنت الله لا إله إلا أنت لا یعزب عنک الدقیق و لا الجلیل أنت الله لا إله إلا أنت لا یخفى علیک اللغات و لا تتشابه علیک الأصوات کل یوم أنت فی شأن لا یشغلک شأن عن شأن عالم الغیب و أخفى دیان الدین مدبر الأمور باعث مَنْ فِی الْقُبُورِ محیی العظام وَ هِیَ رَمِیمٌ أسألک باسمک المکنون المخزون الحی القیوم الذی لا یخیب من سألک به أن تصلی على محمد و آله و أن تعجل فرج المنتقم لک من أعدائک و أنجز له ما وعدته یا ذا الجلال و الإکرام قال قلت من المدعو له قال ذلک المهدی من آل محمد ص قال بأبی المنبدح [المنفدح] البطن المقرون الحاجبین أحمش الساقین بعید ما بین المنکبین أسمر اللون یعتاده مع سمرته صفرة من سهر اللیل بأبی من لیلة یرعى النجوم ساجدا و راکعا بأبی من لا یأخذه فی الله لومة لائم مصباح الدجى بأبی القائم بأمر الله قلت متى خروجه قال إذا رأیت العساکر بالأنبار على شاطئ الفرات و الصراة و دجلة و هدم قنطرة الکوفة و إحراق بعض بیوتات الکوفة فإذا رأیت ذلک ف إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ ما یَشاءُ لا غالب لأمر الله و لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِه
دعا براى حضرت مهدى علیه السّلام
از دیگر تعقیبات مهمّ بعد از نماز عصر، اقتدا به مولایمان حضرت موسى بن جعفر امام کاظم علیه السّلام در دعا براى مولایمان حضرت مهدىّ علیه السّلام است. هم او که- چنان که پیش از این ذکر کردیم- پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله بشارت او را به امّتش داده است.
درودها و رحمتها و سلام و برکتهاى خداوند بر جدّش حضرت محمّد باد، و خداوند اینها را به خدمت آن بزرگوار برساند! یحیى بن فضل نوفلى مىگوید: در بغداد، بعد از فراغت حضرت ابى الحسن موسى بن جعفر علیه السّلام از نماز عصر، به خدمت آن بزرگوار وارد شدم، و دیدم که دستهاى خویش را به سوى آسمان بلند نموده است، و شنیدم که مىفرمود:
«أنت اللَّه لا إله إلّا أنت الأوّل و الآخر و الظّاهر و الباطن(حدید3)، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت إلیک زیادة الأشیاء و نقصانها، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت خلقت الخلق بغیر معونة من غیرک و لا حاجة إلیهم، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت منک المشیئة [یا: المشیّة] و إلیک البدأ، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت قبل القبل و خالق القبل، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت بعد البعد و خالق البعد، و أنت اللَّه لا إله إلّا أنت تمحو ما تشاء و تثبت و عندک أمّ الکتاب(رعد39)، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت غایة کلّ شىء و وارثه، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت لا یعزب عنک الدّقیق و لا الجلیل، أنت اللَّه لا إله إلّا أنت لا یخفى علیک اللّغات، و لا تتشابه علیک الأصوات، کلّ یوم أنت فی شأن، لا یشغلک شأن عن شأن، عالم الغیب و أخفى، دیّان الدّین، مدبّر الأمور، باعث من فی القبور، محى العظام و هى رمیم. أسألک باسمک المکنون المحزون الحىّ القیّوم الّذى لا یخیب من سألک به، أن تصلّى على محمّد و آله، و أن تعجّل فرج المنتقم لک من أعدائک، و أنجز له ما وعدته، یا ذا الجلال و الإکرام.»
- تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که آغاز و پایان و آشکار و نهان مىباشى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که افزونى و کاستى اشیاء به توست، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که مخلوقات را بدون یارى و نیاز به غیر آفریدى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که مشیّت و خواست از تو و آغاز هر چیز به سوى توست، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که پیش از پیش و آفریننده «قبل» هستى، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که بعد از بعد و آفریننده «بعد» هستى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست و هر چه را بخواهى محو و یا اثبات مىفرمایى، و امّ الکتاب در نزد توست، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که نهایت و وارث هر چیز هستى، و تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که هیچ چیز نه کوچک و نه بزرگ بر تو پوشیده نمىماند، تویى خداوندى که معبودى جز تو نیست که زبانهاى گوناگون بر تو مخفى نمىماند، و صداهاى مختلف براى تو متشابه نمىگردد، وهر روز در شأن و کارى هستى، و هیچ کارى تو را از کار دیگر مشغول نمىسازد، آگاه به غیب و امور مخفىتر از آن هستى، و بسیار پاداش دهنده روز جزا، و تدبیرکننده امور، برانگیزاننده تمام کسانى که در قبرهایند، زندهکننده استخوانهاى پوسیده مىباشى. از تو به اسم مکنون پوشیده و در گنجینهات که زنده و پابرجا و برپا دارنده همه مخلوقات است و هر کس تو را بخواند محروم نمىگردد. درخواست مىکنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى، و در فرج انتقامگیرنده از دشمنانت تعجیل، و به وعده او وفا نمایى.
اى صاحب بزرگى و بزرگوارى.
وى مىگوید عرض کردم: براى چه کسى دعا فرمودید؟
فرمود: براى مهدى آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله. سپس افزود: پدرم فداى کسى که شکمش فراخ، و ابروانش، پیوسته، ساق هاى پایش باریک، فاصله ما بین دو شانهاش دور، و رنگ چهرهاش گندمین و میان سیاه و سفید است، و با وجود رنگ گندمى، زردىاى به واسطه بیدارى شب پیوسته بر او نمایان است. پدرم فداى کسى که شبها در حالى که در سجده و رکوع است، ستارگان را مىپاید، پدرم فداى کسى که در راه خشنودى خدا، سرزنش هیچ سرزنشکنندهاى در او اثر نمىگذارد، هم او که روشنى بخش تاریکى است. پدرم فداى کسى که به امر خدا قیام مىنماید. عرض کردم: خروج آن بزرگوار کى خواهد بود؟ فرمود: هنگامى که لشکرها را در «انبار» بر کناره رود «فرات» و «صرات» و «دجله»، و نیز ویران شدن «پل کوفه»، و سوختن برخى از خانه هاى «کوفه» را مشاهده نمودى، هر گاه اینها را دیدى، مسلّما خداوند آنچه را که مىخواهد انجام مىدهد و هیچ گاه امر خداوند مغلوب نمىگردد، بلکه همواره چیره است و حکم و فرمان او به تأخیر نمىافتد.
--------------------------------
فلاح السائل ص200- ادب حضور ص353
13رعد:
وَ هُمْ یُجادِلُونَ فِی اللَّهِ وَ هُوَ شَدیدُ الْمِحالِ
درباره خدا به مجادله مشغولند! و او قدرتى بى انتها(و مجازاتى دردناک) دارد!
(أمیر المؤمنین علیه السلام) إن بین یدی القائم علیه السلام سنین خداعة، یکذب فیها الصادق، ویصدق فیها الکاذب، ویقرب فیها الماحل - وفی حدیث وینطق فیها الرویبضة - فقلت: وما الرویبضة وما الماحل؟ قال: أو ما تقرؤون القرآن قوله (وهو شدید المحال)، قال: یرید المکر،فقلت: وما الماحل: قال: یرید المکار.
علىّ علیه السلام میفرمود: پیشاپیش قائم علیه السلام سالهای فریبائى خواهد بود که راستگو در آن دروغگو و دروغگو در آن راستگو پنداشته شود و شخص (ماحل) در آن مقرّب شود- و در حدیثى است که در رویبضه در آن به سخن در آید،- گفتم:رویبضة و ما حل چیست؟ فرمود: مگر قرآن نمی خوانید که خدا می فرماید: وَ هُوَ شَدِیدُ الْمِحالِ یعنى مکر خدا شدید است. گفتم: ماحل به چه معنا است؟
گفت: مقصودش حیله گر است.(در روایتی از رسول خدا صلی الله علیه و آله رویبضه مردی پست و ناچیز ذکر شده که با مردم سخن می گوید.)
----------------------------------------
نعمانی ب14 ح62( ترجمه فهرى ص326)-اثبات الهداه ج3ص738-بحار ج52ص245-معجم الاحادیث ح1610
